سازمان مخصوص اتحاد و عمل

به نوشته سعید فائقی در روزنامه شرق، تشکیل این گروه از طریق همکاری علی شریعتی با انقلابیون الجزایر و جبهه آزادی بخش الجزایر که با جمال عبدالناصر در ارتباط بودند میسر شد.
به گفته یزدی از اعضای اولیه گروه، آن ها تحت تأثیر انقلاب کوبا و جنگ الجزایر «به این نتیجه رسیده بودند که با مبارزات کلاسیک و پارلمانتاریستی نمی شود به نتیجه رسید. بنابراین، باید دنبال حرکت مسلحانه رفت». برای مخفی نگهداشتن فعالیت های گروه، برخی از اعضای نهضت آزادی اساساً از وجود چنین گروهی مطلع نبودند. چمران و او در تمامی دوره ها به طور کامل شرکت کردند، چمران برای مدیرت کلاس ها در قاهره ماند اما او به لبنان رفت. اعضای دیگر گروه نیز که در برخی دوره های لازم شرکت می کردند، یا پس از آموزش به ایران بازمی گشتند یا جهت امور اجرایی گروه در دیگر کشورها مستقر می شدند. در طی آموزش، از اعضا خواسته شده بود که تا می توانند از مباحث کلاس جزوه نویسی کنند که این جزوه ها بعداً جمع آوری و سازماندهی شد.
این گروه همکاری هایی نیز با سازمان مجاهدین خلق ( که هنوز مشی مارکسیستی خود را علنی نکرده بود ) داشت و جزوه های مبارزه مخفی را در اختیار آن ها قرار داد.
برنامه های این گروه در مصر تا سال ۱۳۴۵ ادامه یافت و پس از تیره شدن روابط گروه با دولت مصر در پی «جنگ تبلیغاتی مصر علیه تمامیت ارضی ایران» به لبنان منتقل شد. پس از وقوع جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و قطع روابط ایران و لبنان ( ۱۳۴۶ ) عملاً فعالیت این گروه ناممکن شد. در نتیجه فشار دولت لبنان نیز تمامی اعضای این گروه از این کشور خارج شدند و گروه ازهم پاشید.