سازمان صنایع دفاع جمهوری اسلامی ایران ( به اختصار: ساصد ) سازمان دولتی ایرانی است، که در زمینه طراحی و تولید تجهیزات نظامی برای نیروهای مسلح ایران فعالیت می کند و زیرمجموعه وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
ساخت اولین محصولات نظامیِ نوین در ایران به سال ۱۳۰۴ و به تولید تفنگ برنو باز می گردد. پس از آن ۱۶ سال بعد و در سال ۱۳۲۰ صنایع نظامی تحت عنوان اداره تسلیحات تاسیس شد، که به قورخانه نیز معروف بود. در طی ۶ سال کارخانه های مسلسل سازی به عنوان زیر مجموعه هایی از اداره مرکزی تسلیحات راه اندازی گردیدند.
با شروع تحولات جدید صنعتی، از سال ۱۳۴۰ ساختار اداری صنایع تسلیحاتی نیز دگرگون شد و به سازمان صنایع نظامی تغییر نام داد. از آن جا خرید برخی تکنولوژی های روز آغاز گردید، که در این میان می توان به خرید فناوری ساخت فشنگ، ساخت تفنگ ژ - ۳، خطوط تولید باروت و مواد منفجره اشاره کرد، حتی قرار بود با تلاش هایی محمدرضا شاه انجام داده بود، ایالات متحده آمریکا برای ایران با پرداخت هایی که در سال ۱۳۵۵ انجام شده بود، خط تولید جنگنده اف - ۱۴ را در ایران راه اندازی کند، که این اتفاق با وقوع انقلاب منتفی شد.
پس از وقوع انقلاب و به دنبال جنگ ایران و عراق، در پی تصمیمات نادرست نظام جمهوری اسلامی، نیروهای مسلح ایران، با تحریم گسترده کشورهای مختلف مواجه شدند. در راستای جلوگیری از انفعال صنایع دفاع، مجلس مصوبه هایی را در سال ۱۳۶۱ تصویب و اجرایی کرد، که طی آن ها صنایع دفاع به سازمان صنایع دفاع تغییر پیدا کرد. همچنین قرار بر آن شد که دفتر مرکزی این سازمان در تهران و به عنوان زیرمجموعه وزارت دفاع باشد. در آن مصوب ها وظایف سازمان صنایع دفاعی باز تعریف شد. در ادامه مجلس برای آنکه سازمان بتواند به طور متمرکز تر عمل کند، چندین شرکت دولتی را نیز در این سازمان ادغام کرد؛ از جمله :
• شرکت صنایع هواپیمایی
• شرکت سهامی پشتیبانی و نوسازی هلیکوپترهای ایران
• شرکت سهامی صنایع الکترونیک ایران
• شرکت سهامی قطعات الکترونیکی
• شرکت سهامی ایزایران
• شرکت سهامی باتری سازی نیرو
• سازمان صنایع دفاع ملی ( صنایع نظامی سابق ) و قسمت های تابعه آن
• سازمان خدمات هلیکوپتری و هواپیمایی
• شرکت سهامی هلیکوپترسازی ایران
... [مشاهده متن کامل]
ساخت اولین محصولات نظامیِ نوین در ایران به سال ۱۳۰۴ و به تولید تفنگ برنو باز می گردد. پس از آن ۱۶ سال بعد و در سال ۱۳۲۰ صنایع نظامی تحت عنوان اداره تسلیحات تاسیس شد، که به قورخانه نیز معروف بود. در طی ۶ سال کارخانه های مسلسل سازی به عنوان زیر مجموعه هایی از اداره مرکزی تسلیحات راه اندازی گردیدند.
با شروع تحولات جدید صنعتی، از سال ۱۳۴۰ ساختار اداری صنایع تسلیحاتی نیز دگرگون شد و به سازمان صنایع نظامی تغییر نام داد. از آن جا خرید برخی تکنولوژی های روز آغاز گردید، که در این میان می توان به خرید فناوری ساخت فشنگ، ساخت تفنگ ژ - ۳، خطوط تولید باروت و مواد منفجره اشاره کرد، حتی قرار بود با تلاش هایی محمدرضا شاه انجام داده بود، ایالات متحده آمریکا برای ایران با پرداخت هایی که در سال ۱۳۵۵ انجام شده بود، خط تولید جنگنده اف - ۱۴ را در ایران راه اندازی کند، که این اتفاق با وقوع انقلاب منتفی شد.
پس از وقوع انقلاب و به دنبال جنگ ایران و عراق، در پی تصمیمات نادرست نظام جمهوری اسلامی، نیروهای مسلح ایران، با تحریم گسترده کشورهای مختلف مواجه شدند. در راستای جلوگیری از انفعال صنایع دفاع، مجلس مصوبه هایی را در سال ۱۳۶۱ تصویب و اجرایی کرد، که طی آن ها صنایع دفاع به سازمان صنایع دفاع تغییر پیدا کرد. همچنین قرار بر آن شد که دفتر مرکزی این سازمان در تهران و به عنوان زیرمجموعه وزارت دفاع باشد. در آن مصوب ها وظایف سازمان صنایع دفاعی باز تعریف شد. در ادامه مجلس برای آنکه سازمان بتواند به طور متمرکز تر عمل کند، چندین شرکت دولتی را نیز در این سازمان ادغام کرد؛ از جمله :
• شرکت صنایع هواپیمایی
• شرکت سهامی پشتیبانی و نوسازی هلیکوپترهای ایران
• شرکت سهامی صنایع الکترونیک ایران
• شرکت سهامی قطعات الکترونیکی
• شرکت سهامی ایزایران
• شرکت سهامی باتری سازی نیرو
• سازمان صنایع دفاع ملی ( صنایع نظامی سابق ) و قسمت های تابعه آن
• سازمان خدمات هلیکوپتری و هواپیمایی
• شرکت سهامی هلیکوپترسازی ایران
