سازمان جهانی بهداشت

این آژانس در ۶ آوریل سال ۱۹۴۸ در ژنو ( واقع در سوئیس ) تأسیس شد و حکم سرپرستی را از خود آژانس در جامعه ملل دریافت نمود و منابعش را سازمان بهداشت سابق تأمین کرد.
اساسنامهٔ سازمان جهانی بهداشت هدفش را دستیابی مردم به بیشترین سطح سلامت ممکن بیان می کند. وظیفهٔ اصلی این سازمان مبارزه با بیماری ها مخصوصاً بیماری عفونی شایع و ارتقاء سلامت عمومی مردم جهان است.
سازمان جهانی بهداشت یکی از نخستین آژانس های سازمان ملل متحد است و اساسنامهٔ آن رسماً در اولین روز بهداشت جهانی ( ۷ آوریل سال ۱۹۴۸ ) ، زمانی که توسط ۲۶ کشور از اعضای سازمان ملل تصویب شد به کار بسته شد. پیش از این موضوع، فعالیت های مذکور و باقی فعالیت های سازمان بهداشتِ جامعه ملل، تحت کنترل کمیته ای موقتی بود. این کمیتهٔ موقتی حاصل کنفرانس بین المللی سلامت ( در تابستان سال ۱۹۴۶ ) بود. عملیات واگذاری مسئولیت ها به تصویب مجمع عمومی رسید. سرویس بیماری های واگیر OIHP فرانسه نیز به کمیتهٔ موقتی سازمان بهداشت جهانی در ۱ ژانویه ۱۹۴۷ پیوست.
WHO علاوه بر هماهنگ کردن تلاش های بین المللی برای پایش بیماری های عفونی، مانند مالاریا و ایدز از برنامه هایی برای پیشگیری و درمان چنین بیماری هایی حمایت می کند. این سازمان از تولید و توزیع واکسن های مؤثر و بی خطر، شیوه های تشخیصی داروها حمایت می کند. WHO علاوه بر مأموریت های فوق بر اساس پیمان های بین المللی می تواند مأموریت های جدیدی را نیز به عهده گیرد.
سازمان جهانی بهداشت همچنین متولی طبقه بندی بین المللی آماری بیماری ها یا ICD است که دهمین تجدید نظر در آن در سال ۱۹۹۲ منتشر شد. از دیگر کارهای WHO می توان به تعریف بسته مراقبت های اولیه سلامت یا PHC ( به انگلیسی: Primary Health Care ) و ایجاد ساختارهای انگیزشی مالی و غیر مالی جهت ترغیب کشورها در اعمال برنامه های بهداشتی در سطح کلان می باشد.
کشورهای عضو سازمان جهانی بهداشت نمایندگانی به «مجمع جهانی بهداشت» می فرستند، که ارگان اصلی تصمیم گیری این سازمان است. این مجمع هر سال در ماه مه تشکیل جلسه می دهد و علاوه بر تعیین دبیرکل سازمان برای پنج سال، سیاست های مالی سازمان را بررسی می کند و بودجه های پیشنهادی برنامه ها را بازبینی و تأیید می کند.