سازمان باله ملی ایران سازمانی هنری وابسته به وزارت فرهنگ دولت شاهنشاهی ایران بود که در سال ۱۳۳۷ گشایش یافت و به کار تولید و اجرای باله در کشور می پرداخت. این سازمان تنها مؤسسه تمام دولتی مربوط به هنر باله در ایران بود و در طی دوران فعالیت خود تا فروپاشی نظام پادشاهی، به عنوان نام آورترین و برجسته ترین سازمان باله ملی در تمام خاورمیانه و آسیای میانه شناخته میشد. سازمان باله ملی ایران که در تالار رودکی تهران مستقر بود سرانجام پس از بیست و یک سال فعالیت در در پی وقوع انقلاب ۱۳۵۷ منحل اعلام شد ولی بعد از بیست و سه سال به وسیله نیما کیان و تحت نام سازمان باله ایران ( با نام بین المللی Les Ballets Persans ) در کشور سوئد بازسازی شد.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ باله در ایران با شروع کلاس های مادام کرنلی که مهاجری از روسیه بود در ۱۳۰۷ و در تهران آغاز شد. پس از او دو مهاجر ارمنی تبار، به ترتیب مادام یلنا ( اودیسیان ) و سرکیس جانبازیان در سال های ۱۳۱۲ و ۱۳۱۷ کلاسهایی در تبریز و قزوین دایر کردند. هر چند نمایش باله پیش از انقلاب روسیه توسط روس ها در ایران بر روی صحنه برده شده بود ولی سه مهاجر نامبرده نقش اصلی و تعین کننده ای برای معرفی هنر باله به جامعه فرهنگی و هنری ایران داشتند. تلاش آنان باعث ایجاد مراکز آموزشی رقص باله در شهرهای بزرگ ایران مثل تبریز، قزوین و تهران و آشنائی ایرانیان با این هنر شد. بدین ترتیب، هنر باله در میان تمام کشورهای خاورمیانه ( به استثنای جمهوری آذربایجان که در آن زمان بخشی از روسیه تزاری محسوب می شد ) برای نخستین بار به ایران راه یافت.
اولین سازمان حرفه ای رقص در ایران که ترکیبی از حرکات باله، رقص سنتی ایرانی و فولکلر را ارائه می کرد به نام استودیوی هنرهای باستانی ایران در دهه ۱۹۴۰ میلادی و به وسیلهٔ نیلا کرم - کوک به وجود آمد که اطلاعات وثیقی از فرهنگ های شرقی داشت و به عنوان کاردار فرهنگی سفارت آمریکا در تهران کار می کرد. گروهی که او ملهم از فرهنگ، ادبیات و آثار شعرای ایرانی پایه ریزی کرد جدا از به صحنه بردن برنامه های متفاوت در شهرهای مختلف ایران، برای اجرای برنامه به ترکیه، یونان، ایتالیا، لبنان، هند و. . . سفر کرد. این گروه تا سال ۱۳۳۲ فعالیت می کرد.
در طول دهه ۱۳۳۰ وزارت فرهنگ و هنر ایران با الهام از کشورهای اروپائی تصمیم به ایجاد یک کمپانی باله در سطح ملی گرفت. برای این منظور تعدادی از فعالین این رشته در ایران را برای گذراندن دوره های آموزش مدیریت فرهنگی یا بازدید از تالارهای اپرا به اروپا و آمریکا فرستاد و از تعدادی کارشناسان خارجی برای کمک به پایه ریزی باله و اپرای ملی ایران و گشایش تالار رودکی دعوت کرد. مادام نینت دو ولوآ – که بعدها مسبب پایه گذاری کمپانی های باله ملی در چند کشور دیگر خاورمیانه مثل ترکیه و مصر شد – به دعوت وزارت فرهنگ و هنر به ایران آمد. سر انجام در سال ۱۳۳۷، «سازمان باله ملی ایران» به وسیلهٔ نژاد احمدزاده بنیان گذاشته شد و یک دهه بعد به اپراخانه تازه تأسیس شده تهران، تالار رودکی، نقل مکان کرد و توانست در طول سال های بعد به یکی از معتبرترین و در سطح بین المللی شناخته شده ترین سازمان های هنری ایران تبدیل شود.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ باله در ایران با شروع کلاس های مادام کرنلی که مهاجری از روسیه بود در ۱۳۰۷ و در تهران آغاز شد. پس از او دو مهاجر ارمنی تبار، به ترتیب مادام یلنا ( اودیسیان ) و سرکیس جانبازیان در سال های ۱۳۱۲ و ۱۳۱۷ کلاسهایی در تبریز و قزوین دایر کردند. هر چند نمایش باله پیش از انقلاب روسیه توسط روس ها در ایران بر روی صحنه برده شده بود ولی سه مهاجر نامبرده نقش اصلی و تعین کننده ای برای معرفی هنر باله به جامعه فرهنگی و هنری ایران داشتند. تلاش آنان باعث ایجاد مراکز آموزشی رقص باله در شهرهای بزرگ ایران مثل تبریز، قزوین و تهران و آشنائی ایرانیان با این هنر شد. بدین ترتیب، هنر باله در میان تمام کشورهای خاورمیانه ( به استثنای جمهوری آذربایجان که در آن زمان بخشی از روسیه تزاری محسوب می شد ) برای نخستین بار به ایران راه یافت.
اولین سازمان حرفه ای رقص در ایران که ترکیبی از حرکات باله، رقص سنتی ایرانی و فولکلر را ارائه می کرد به نام استودیوی هنرهای باستانی ایران در دهه ۱۹۴۰ میلادی و به وسیلهٔ نیلا کرم - کوک به وجود آمد که اطلاعات وثیقی از فرهنگ های شرقی داشت و به عنوان کاردار فرهنگی سفارت آمریکا در تهران کار می کرد. گروهی که او ملهم از فرهنگ، ادبیات و آثار شعرای ایرانی پایه ریزی کرد جدا از به صحنه بردن برنامه های متفاوت در شهرهای مختلف ایران، برای اجرای برنامه به ترکیه، یونان، ایتالیا، لبنان، هند و. . . سفر کرد. این گروه تا سال ۱۳۳۲ فعالیت می کرد.
در طول دهه ۱۳۳۰ وزارت فرهنگ و هنر ایران با الهام از کشورهای اروپائی تصمیم به ایجاد یک کمپانی باله در سطح ملی گرفت. برای این منظور تعدادی از فعالین این رشته در ایران را برای گذراندن دوره های آموزش مدیریت فرهنگی یا بازدید از تالارهای اپرا به اروپا و آمریکا فرستاد و از تعدادی کارشناسان خارجی برای کمک به پایه ریزی باله و اپرای ملی ایران و گشایش تالار رودکی دعوت کرد. مادام نینت دو ولوآ – که بعدها مسبب پایه گذاری کمپانی های باله ملی در چند کشور دیگر خاورمیانه مثل ترکیه و مصر شد – به دعوت وزارت فرهنگ و هنر به ایران آمد. سر انجام در سال ۱۳۳۷، «سازمان باله ملی ایران» به وسیلهٔ نژاد احمدزاده بنیان گذاشته شد و یک دهه بعد به اپراخانه تازه تأسیس شده تهران، تالار رودکی، نقل مکان کرد و توانست در طول سال های بعد به یکی از معتبرترین و در سطح بین المللی شناخته شده ترین سازمان های هنری ایران تبدیل شود.
