سازمان آموزش و پرورش استثنایی، یک سازمان دولتی زیرمجموعهٔ وزارت آموزش و پرورش است. که در پی تصویب قانون تشکیل سازمان آموزش و پرورش استثنایی توسط مجلس شورای اسلامی ایران در ۱۳۶۹/۰۹/۲۱ و تصویب اساسنامه سازمان آموزش و پرورش استثنایی در ۱۳۷۰/۰۵/۲۹ تشکیل گردید. شایان ذکر است رئیس این سازمان معاونت وزیر آموزش و پرورش را برعهده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
آموزش و پرورش دانش آموزان استثنایی در ایران از حدود ۹۰ سال پیش و توسط افراد علاقه مند، به صورت داوطلبانه و در بخش غیردولتی آغاز شد. سپس در سال ۱۳۴۷ دفتری به نام آموزش کودکان و دانش آموزان استثنایی در وزارت آموزش و پرورش تشکیل و فعالیت ها در قالب مدارس استثنایی و کلاس های خاص، شکل دولتی و رسمی به خود گرفت. پس از انقلاب ۱۳۵۷، به منظور توجه بیشتر به آموزش و پرورش و توان بخشی کودکان استثنایی، قانون تشکیل «سازمان آموزش و پرورش استثنایی» در آذر ۱۳۶۹ توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و اساسنامهٔ آن در مردادماه ۱۳۷۰ به تصویب مجلس رسید. و سازمان آموزش و پرورش استثنایی به صورت مؤسسه دولتی وابسته به وزارت آموزش و پرورش در سال ۱۳۷۰ آغاز به کار کرد.
سازمان آموزش و پرورش استثنایی با همکاری یونیسف، در حوزه تولید محتوای یادگیری دیجیتال، مجموعه ای از کارگاه های تربیت مربی را با هدف ارتقای آموزش به کودکان با نیازهای خاص برگزار کردند. ۸۰ معلم از سراسر کشور در این دوره آموزشی ۴۰ ساعته که با حمایت مالی اتحادیه اروپا برگزار شد، شرکت کردند. این آموزش ها با هدف افزایش دسترسی به محتوای یادگیری دیجیتال برای کودکان با نیازهای خاص برگزار شد.
در سال ۱۳۹۹ دانش آموزان خاص در ۱۶۰۰ مدرسه استثنایی، ۲۰ هزار مدرسه پذیرا و ۸۰۵ مدرسه به عنوان مدارس پشتیبان مشغول به تحصیل هستند. از این تعداد مدارس، ۳۴ مدرسه شبانه روزی، ۴۸ مدرسه ویژه دانش آموزان طیف اتیسم، ۲۳ مدرسه خاص دانش آموزان نابینا و ۲۶ مدرسه ویژه دانش آموزان معلول جسمی حرکتی و ۱۰۰ مدرسه نیز خاص دانش آموزان آسیب دیده شنوایی است. میانگین تراکم دانش آموز در مدارس استثنایی ۵۳ نفر است.
این سازمان بیش از ۱۵۲ هزار دانش آموز استثنایی را در ۷ گروه تحت پوشش قرار داده است:
• آسیب شنوایی
• چند معلولیتی
• معلولیت جسمی - حرکتی
• آسیب دیدگی بینایی
• اختلال رفتاری - هیجانی
• اختلال طیف اوتیسم
• مشکلات ویژه یادگیری
... [مشاهده متن کامل]
آموزش و پرورش دانش آموزان استثنایی در ایران از حدود ۹۰ سال پیش و توسط افراد علاقه مند، به صورت داوطلبانه و در بخش غیردولتی آغاز شد. سپس در سال ۱۳۴۷ دفتری به نام آموزش کودکان و دانش آموزان استثنایی در وزارت آموزش و پرورش تشکیل و فعالیت ها در قالب مدارس استثنایی و کلاس های خاص، شکل دولتی و رسمی به خود گرفت. پس از انقلاب ۱۳۵۷، به منظور توجه بیشتر به آموزش و پرورش و توان بخشی کودکان استثنایی، قانون تشکیل «سازمان آموزش و پرورش استثنایی» در آذر ۱۳۶۹ توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و اساسنامهٔ آن در مردادماه ۱۳۷۰ به تصویب مجلس رسید. و سازمان آموزش و پرورش استثنایی به صورت مؤسسه دولتی وابسته به وزارت آموزش و پرورش در سال ۱۳۷۰ آغاز به کار کرد.
سازمان آموزش و پرورش استثنایی با همکاری یونیسف، در حوزه تولید محتوای یادگیری دیجیتال، مجموعه ای از کارگاه های تربیت مربی را با هدف ارتقای آموزش به کودکان با نیازهای خاص برگزار کردند. ۸۰ معلم از سراسر کشور در این دوره آموزشی ۴۰ ساعته که با حمایت مالی اتحادیه اروپا برگزار شد، شرکت کردند. این آموزش ها با هدف افزایش دسترسی به محتوای یادگیری دیجیتال برای کودکان با نیازهای خاص برگزار شد.
در سال ۱۳۹۹ دانش آموزان خاص در ۱۶۰۰ مدرسه استثنایی، ۲۰ هزار مدرسه پذیرا و ۸۰۵ مدرسه به عنوان مدارس پشتیبان مشغول به تحصیل هستند. از این تعداد مدارس، ۳۴ مدرسه شبانه روزی، ۴۸ مدرسه ویژه دانش آموزان طیف اتیسم، ۲۳ مدرسه خاص دانش آموزان نابینا و ۲۶ مدرسه ویژه دانش آموزان معلول جسمی حرکتی و ۱۰۰ مدرسه نیز خاص دانش آموزان آسیب دیده شنوایی است. میانگین تراکم دانش آموز در مدارس استثنایی ۵۳ نفر است.
این سازمان بیش از ۱۵۲ هزار دانش آموز استثنایی را در ۷ گروه تحت پوشش قرار داده است:
• آسیب شنوایی
• چند معلولیتی
• معلولیت جسمی - حرکتی
• آسیب دیدگی بینایی
• اختلال رفتاری - هیجانی
• اختلال طیف اوتیسم
• مشکلات ویژه یادگیری
