ساز جفت

لغت نامه دهخدا

سازجفت.[ ج ُ ] ( اِ مرکب ) جفت ساز. نوعی از فنون و هنرهای سازندگی. ( برهان ). || صفتی از صفات ساز ذوی الاوتار [ ساز زهی ] است و آن سه نوع میباشد: جفت ساز، و راست ساز، و یک و نیم ساز. ( برهان ) :
سباع و بهائم بران سازجفت
یکی گشت بیدار و دیگر بخفت.
( اقبالنامه چ وحید ص 88 ).
|| کنایه از ارغنون. ( گنجینه گنجوی ص 40 ).

فرهنگ فارسی

۱ - جفت ساز . ۲ - ارغنون .

پیشنهاد کاربران

بپرس