ساز بادی


معنی انگلیسی:
wind instrument, windy, operated by the wind, breezy, pneumatic

لغت نامه دهخدا

ساز بادی. [ زِ ] ( ترکیب وصفی ، اِمرکب ) آلت موسیقی از ذوات النفخ که با دمیدن نفس آدمی یا هوا نغمه کند. چون نی و شیپور و ارغنون. رجوع به ساز و ذوات النفخ شود.

فرهنگ فارسی

آلت موسیقی از ذوات النفخ که با دمیدن تنفس آدمی

دانشنامه آزاد فارسی

ساز بادی (wind instrument)
سازی که با جریان هوا (نفس نوازنده) به صدا درآید؛ فشار هوا، ستونی از موج طولی در داخل یک تقویت کنندۀ لوله ای مخصوص هوا ایجاد می کند، که گاهی یک یا چند زبانه را فعال می سازد. زیر و بم نت تولید شده به طول موج این هوا بستگی دارد. انواع اصلی سازهای بادی عبارت اند از صدا (آواز انسان)؛ سوت ها، شامل ریکوردرو فلوت؛ سازهای زبانه ای، شامل بیشتر بادی های چوبی؛ سازهای برنجی، مانند انواع هورن؛ و سازهای زبانۀ آزاد، مانند سازدهنی. قدیمی ترین سازهای بادی بازمانده از دوران نئولیتیک، در ۱۹۹۹ در منطقۀ هِنانچین به دست آمده اند. قدمت این شش فلوت استخوانی به ۷۰۰۰ تا ۵۷۰۰پ م می رسد.

جدول کلمات

سرنا

پیشنهاد کاربران

صور ، ناقور ، قَرن ، سُرون ، نای ، بوق
سازی از شاخ حیوانات که در آن میدمند.
ملودیکا
ساز بادی
نای

بپرس