ساری اصلان به معنای «شیرزرد» لقبی بود که شاهان قاجار به بعضی نزدیکان خود به سبب شجاعت و دلاوری اعطا کردند. نخستین بار فتحعلی شاه این لقب را خطاب به حسن خان قاجار قزوینی برادر حسین خان سردار ایروانی که یکی از سرداران ایروان است به کاربرد. او از سرداران و فرماندهان ایران در زمان فتحعلی شاه قاجار بود و به همراه برادرش حسینقلی خان، برخلاف دیگر خوانین ایروان حاضر به همدستی با روسها نشدند و به مدت بیست سال در مقابل آن ها مقاومت نمودند. روسها خشم خود را از این برادران در ماده ۱۲ معاهده ترکمانچای ( شعبان ۱۲۴۳ ه. ق ) نشان دادند که به موجب آن بنا به امر امپراتور روس ( نیکلای اول ) از کلیه دارایی و املاک خود به کلی محروم شدند. ساری اصلان دو مدرسه، یکی در قزوین و دیگری در کربلا ساخت، که هر دو به «مدرسه سردار» معروف شدند و چون اولاد ذکور نداشت، تولیت این مدارس به دست ملامحمدتقی برغانی افتاد. ... [مشاهده متن کامل]
از دیگر کسانی که به ساری اصلان ملقب شد، رحمت الله خان افشار از خوانین افشار خمسه و حاکم کنگاور است. رحمت الله خان نواده فرج الله خان افشار خمسه ای بود و در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه سمت میرشکاری داشت. او پس از کشتن یک پلنگ با خنجر در شکارگاه فرح آباد تهران در حضور ناصر الدین شاه، از وی لقب «ساری اصلان» گرفت. رحمت الله خان همچنین لقب امیرتومان داشت و در فرامین سلطنتی «عمده الامراء عظام» خوانده می شد و در ارتش قاجار از سرکردگان جماعت زرین کمر بود. ساری اصلان در سن هشتادسالگی در سال ۱۳۱۶ قمری بر اثر پرت شدن از اسب جان سپرد. نوادگان ساری اصلان در کنگاور صاحب نام بودند و به حکومت این شهر و نمایندگی مجلس شورای ملی برگزیده شدند. آنان در دوره پهلوی نام خانوادگی «ساری اصلانی» را انتخاب کردند و بعضی از خویشاوندان سببی ایشان نیز همین نام را برگزیدند. ↑ ملقب به نسق چی باشی. او از تیره آدخلوی افشار و پدر زن محمدولی خان افشار قاسملو ( از خاندان افشار قاسملوی اسدآباد ) بود. مدتی از جانب محمدعلی میرزا دولتشاه مأمور نظم اردبیل و تالش شد. پس از آن در رکاب دولتشاه به جنگ عثمانی رفت. پسر او امان الله خان چندی حکومت خمسه داشت.