سارپانیت ( همچنین سارپانیتو، شارپانیتو، زارپانیت، زیرپانت، زرپانیتوم، زربانیتو یا زیربانیت ) همسر مردوک، خدای بنیادین بابل، و ایزدبانوی زایش بود. [ ۱] او همانگونه که در کتیبه های پادشاهان بابلی سومولائیل و سامسو - ایلونا نوشته شده است، پیشتر به عنوان همسر مردوک پیش از صعود او به بالای پانتئون در میان رودان، سوگند خورده بود. [ ۲] برخی از پژوهشگران او را صرفاً به عنوان یکی از «همسران نخستین ایزدی» می دانند. [ ۳]
بر پایه فرهنگ آشوری شیکاگو سال ۱۹۶۱، نام او به معنای شرپان است که احتمالاً روستایی بیرون بابل بوده است. [ ۴] با این وجود، این توضیح تنها بازنمود نظری نوینی از نام او است و سرچشمه دقیق نام روشن نیست. [ ۵] [ ۶] یک نوشته تکه تکه، سارپان را شهری توصیف می کند که توسط انلیل به او اختصاص داده شده است. دبلیو جی لمبرت این نوشته را گواه قانع کننده ای مبنی بر پیوند سرچشمه نام او با چنین توضیحی می دانست. [ ۷]
یک کتاب ریشه شناسی عامیانه نام او آن را به عنوان "Zēr - bānītu"، "آفریننده دانه" معنی می کند، که برآیند این ریشه شناسی، سارپانیت ایزدبانوی زایش خواهد شد. با این حال، ممکن است او کارکرد زایش را تنها به دلیل همتایی بین او و پانونانکی، همسر آسارلودو ( که با مردوک آمیخته بود ) ، که ایزدبانوی زایش با نام اروآ بود، به دست آورده و بعدها به سارپانیت اطلاق شده باشد. [ ۸]
بر پایه منابع بابلی، او در ایلام به الاگو شناخته می شد. اما در منابع شناخته شده ایلامی چنین نامی به میان نیامده است. [ ۹]
کانون اصلی پرستش او اساگیلا، پرستشگاه بزرگ مردوک در بابل و جایی که پیوند زناشویی الهی در مراسم بزرگ آکیتو در سال نو برگزار می شد، بود.
در نوشته های دینی او به عنوان «ملکه اساگیلا» و «بلتو» ( به معنای «بانو» و شکل زنانه عنوان خود مردوک که بل، به معنای «ارباب» بود ) خوانده می شد. [ ۱۰]
کاتونا و سیلوس - تاب، دو ایزدبانوی خدمتگزار، گروه سارپانیت را در نوشته های دینی تشکیل می دادند. [ ۱۱] آنها در مجموع به عنوان «دختران اساگیلا» شناخته می شدند و به عنوان آرایشگرهای او توصیف می شدند. [ ۱۲]
سرپانیت به عنوان آخشیجی ( عنصر ) در نام های زنان مانند اروآ، به کار می رفت.
در سده هشتم پیش از میلاد، کوشش هایی برای آمیختن ایزدبانوان دیگر با سرپانیت شد. با این وجود، حداقل برخی از آنها مورد استقبال مثبت قرار نگرفتند. برای نمونه، تلاش پادشاه نابو شوما ایشکون برای معرفی یک «ایزدبانوی نامناسب» در معبد ایشتار در اوروک بازگفته ( روایت ) شده است. [ ۱۳] برخی منابع دیرهنگاه، احتمالاً او را با ایشتار ( یا به طور خاص هیپوستاس ایشتار بابلی ) اشتباه گرفته اند، زیرا گهگاه از نام ایزدبانوی دوم به شکل یک اصطلاح عمومی برای هر ایزدبانویی استفاده می کردند. [ ۱۴] در منابع دیرهنگاه دوره بابلی هیچ وابستگی میان ایشتار و سرپانیت یافت نمی شود و او در نوشته های مشابه بیشتر در نقش های گوناگون پدیدار می شوند ( یک نمونه نوشته ای است که به رابطه مردوک و سارپانیت می پردازد. ایشتار بابلی نقش یک آدم جاه طلب را بازی می کند. نوشته های دینی همچنین از سه سویه ای ( تثلیثی ) دربرگیرنده از ایشتار، سارپانیت و تاشمتو ( نانایا ) نام می برند که در زمان جشنواره آکیتو دسته ایزدبانوان را رهبری می کنند. [ ۱۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر پایه فرهنگ آشوری شیکاگو سال ۱۹۶۱، نام او به معنای شرپان است که احتمالاً روستایی بیرون بابل بوده است. [ ۴] با این وجود، این توضیح تنها بازنمود نظری نوینی از نام او است و سرچشمه دقیق نام روشن نیست. [ ۵] [ ۶] یک نوشته تکه تکه، سارپان را شهری توصیف می کند که توسط انلیل به او اختصاص داده شده است. دبلیو جی لمبرت این نوشته را گواه قانع کننده ای مبنی بر پیوند سرچشمه نام او با چنین توضیحی می دانست. [ ۷]
یک کتاب ریشه شناسی عامیانه نام او آن را به عنوان "Zēr - bānītu"، "آفریننده دانه" معنی می کند، که برآیند این ریشه شناسی، سارپانیت ایزدبانوی زایش خواهد شد. با این حال، ممکن است او کارکرد زایش را تنها به دلیل همتایی بین او و پانونانکی، همسر آسارلودو ( که با مردوک آمیخته بود ) ، که ایزدبانوی زایش با نام اروآ بود، به دست آورده و بعدها به سارپانیت اطلاق شده باشد. [ ۸]
بر پایه منابع بابلی، او در ایلام به الاگو شناخته می شد. اما در منابع شناخته شده ایلامی چنین نامی به میان نیامده است. [ ۹]
کانون اصلی پرستش او اساگیلا، پرستشگاه بزرگ مردوک در بابل و جایی که پیوند زناشویی الهی در مراسم بزرگ آکیتو در سال نو برگزار می شد، بود.
در نوشته های دینی او به عنوان «ملکه اساگیلا» و «بلتو» ( به معنای «بانو» و شکل زنانه عنوان خود مردوک که بل، به معنای «ارباب» بود ) خوانده می شد. [ ۱۰]
کاتونا و سیلوس - تاب، دو ایزدبانوی خدمتگزار، گروه سارپانیت را در نوشته های دینی تشکیل می دادند. [ ۱۱] آنها در مجموع به عنوان «دختران اساگیلا» شناخته می شدند و به عنوان آرایشگرهای او توصیف می شدند. [ ۱۲]
سرپانیت به عنوان آخشیجی ( عنصر ) در نام های زنان مانند اروآ، به کار می رفت.
در سده هشتم پیش از میلاد، کوشش هایی برای آمیختن ایزدبانوان دیگر با سرپانیت شد. با این وجود، حداقل برخی از آنها مورد استقبال مثبت قرار نگرفتند. برای نمونه، تلاش پادشاه نابو شوما ایشکون برای معرفی یک «ایزدبانوی نامناسب» در معبد ایشتار در اوروک بازگفته ( روایت ) شده است. [ ۱۳] برخی منابع دیرهنگاه، احتمالاً او را با ایشتار ( یا به طور خاص هیپوستاس ایشتار بابلی ) اشتباه گرفته اند، زیرا گهگاه از نام ایزدبانوی دوم به شکل یک اصطلاح عمومی برای هر ایزدبانویی استفاده می کردند. [ ۱۴] در منابع دیرهنگاه دوره بابلی هیچ وابستگی میان ایشتار و سرپانیت یافت نمی شود و او در نوشته های مشابه بیشتر در نقش های گوناگون پدیدار می شوند ( یک نمونه نوشته ای است که به رابطه مردوک و سارپانیت می پردازد. ایشتار بابلی نقش یک آدم جاه طلب را بازی می کند. نوشته های دینی همچنین از سه سویه ای ( تثلیثی ) دربرگیرنده از ایشتار، سارپانیت و تاشمتو ( نانایا ) نام می برند که در زمان جشنواره آکیتو دسته ایزدبانوان را رهبری می کنند. [ ۱۵]
wiki: سارپانیت