سارو ـ ویوا کن

سارو ـ ویوا، کِن (۱۹4۱ـ ۱۹۹۵)(Saro-Wiwa, Ken)
نویسندۀ نیجریه ایِ هوادار محیط زیست و رهبر سیاسی اُگونی، اقلیت قومیِ ساکن منطقۀ دلتای نفت خیز نیجریه. در ۱۹۹۱ جنبش نجات مردم اُگونی (موسوپ)را پایه گذاری کرد و مبارزۀ بین المللیِ بی امانی را علیه خسارت محیطیِ ناشی از بهره برداریِ نفت آغاز کرد. همراه هشت تن دیگر به جرم قتل چهار نفر از فعالان اُگونی در مه ۱۹۹۴ بازداشت و در نوامبر ۱۹۹۵ به دست فرماندهی نظامی اعدام شد. درپی این اعدام ها، عضویت نیجریه در کشورهای مشترک المنافع به حال تعلیق درآمد و سازمان ملل متحد با رأی مجمع عمومی خود این کشور را محکوم کرد. سارو ـ ویوا پس از تحصیل زبان انگلیسی در دانشگاه ایبادان، در دانشگاه های اِنسوکاو لاگوسبه تدریس پرداخت. در ۱۹۶۸ در خلال جنگ داخلی، مدیر بندرگاه نفتی بانی، سپس نمایندۀ استان تازه تأسیس ریورزشد. در ۱۹۷۳ کارش را رها کرد و به نوشتن رو آورد. از آثار اوست: روی جلگه ای تاریک(۱۹۸۷)، کتابی دربارۀ جنگ داخلی بیافرا، که آن را از دیدگاه اقلیتی قومی روایت کرده است؛ و متن کمدی عامه پسند برای مجموعه های تلویزیونی. در ۱۹۹۴ در قبال کارهایی که برای اُگونی کرده بود، برندۀ جایزۀ بین المللی رایت لایولی هودشد.