ساراباند ( انگلیسی: sarabande، اسپانیایی: zarabanda، ایتالیایی: sarabanda ) نوعی رقص کلاسیک است که ریتم سه ضربی با تأکید قوی بر دومین ضربش دارد و به عنوان رقصی باوقار و آرام شناخته می شود. ساراباند یکی از چهار رقصِ اصلیِ سوییت باروک است. در اصل این رقص، حرکاتی زنانه بود و فقط توسط زن ها اجرا می شد اما بعداً در فرانسه هم به وسیله زن ها و هم به وسیله مردها اجرا می شد.
این نوع موسیقی هم حس خوش و لذت بخشی به مردم می داد و هم حس رخوت و سبک سری که چندان رضایت بخش نبود. به طوریکه فیلیپ دوم، پادشاه وقت اسپانیا، در سال ۱۵۸۳ با این پندار که این رقص حالتی شیطانی دارد، آن را ممنوع اعلام کرد.
ساراباند در سال ۱۶۳۵، توسط کاردینال فرانسوی ریشل، به منظور شادی بخشیدن و خشنود کردن ملکه فرانسه و مادر لویی شانزدهم، برایشان اجرا شد و این سبب معرفی این رقص در فرانسه گردید.
این طور به نظر می رسد که ساراباند برای آخرین بار در جشنِ «دوک بورگوندی» در سال ۱۶۹۷ در ورسای به عنوان یک رقص اجتماعی اجرا شد. اگرچه این حرکت همچنان راه خودش را در تئاتر و باله ادامه داد. رقصهایی مثل «چاکونا» ( Chacona ) که به خواهرِ ساراباند هم معروف است، «جاکارا» ( Jacara ) ، «راسترو» ( Rastro ) و «تاراگا» ( Tarraga ) و نیز از رقص های تئاتری دیگر قرن شانزدهم و هفدهم، «اسکارامان» ( Escarraman ) و «سورونگو» ( Zorongo ) هم اساساً شبیه به ساراباند هستند.
این نوع موسیقی هم حس خوش و لذت بخشی به مردم می داد و هم حس رخوت و سبک سری که چندان رضایت بخش نبود. به طوریکه فیلیپ دوم، پادشاه وقت اسپانیا، در سال ۱۵۸۳ با این پندار که این رقص حالتی شیطانی دارد، آن را ممنوع اعلام کرد.
ساراباند در سال ۱۶۳۵، توسط کاردینال فرانسوی ریشل، به منظور شادی بخشیدن و خشنود کردن ملکه فرانسه و مادر لویی شانزدهم، برایشان اجرا شد و این سبب معرفی این رقص در فرانسه گردید.
این طور به نظر می رسد که ساراباند برای آخرین بار در جشنِ «دوک بورگوندی» در سال ۱۶۹۷ در ورسای به عنوان یک رقص اجتماعی اجرا شد. اگرچه این حرکت همچنان راه خودش را در تئاتر و باله ادامه داد. رقصهایی مثل «چاکونا» ( Chacona ) که به خواهرِ ساراباند هم معروف است، «جاکارا» ( Jacara ) ، «راسترو» ( Rastro ) و «تاراگا» ( Tarraga ) و نیز از رقص های تئاتری دیگر قرن شانزدهم و هفدهم، «اسکارامان» ( Escarraman ) و «سورونگو» ( Zorongo ) هم اساساً شبیه به ساراباند هستند.
wiki: ساراباند
ساراباند (فیلم). ساراباند ( به انگلیسی: Saraband ) فیلمی سوئدی در ژانر درام به کارگردانی اینگمار برگمان است. این فیلم دنباله ای بر صحنه هایی از یک ازدواج هست و اتفاقاتش ۳٠ سال پس از آن روایت می شود.
«مارین» که یک وکیل است پس از۳۲ سال دوری و بی خبری به دیدن شوهر سابقش «یوهان» می رود که حالا با پسرش «هنریک» و نوه اش «کارین» در خانه ای ییلاقی و دورافتاده در سوئد زندگی می کند. کارین که نزد پدرش درس نواختن ویولنسل می گیرد برای مارین از شقاوت و خودمحوری پدرش می گوید، از آن طرف، هنریک که سوگوار از دست دادن همسرش آنا است، به کارین التماس می کند تا او را ترک نکند. هنریک از پدرش تقاضای گرفتن ارثیه اش را می کند تا بتواند برای دخترش ویولنسل بهتری بخرد، اما پدربزرگ با رد کردن این پیشنهاد پسر را از خود می رنجاند. هنریک با مارین دربارهٔ امکان به دادگاه کشیدن پدرش صحبت می کند و او را از این همه انزجار و خشم نسبت به پدر، شگفت زده می کند. یکی از دوستان اهل موسیقی یوهان، که متوجه استعداد کارین در نواختن ویولنسل شده، اظهار آمادگی می کند که خرج تحصیل او را در دانشگاهی در هلسینکی بپردازد.
کارین به مارین می گوید که مادرش در نامه ای خطاب به پدرش از او خواسته است که از وابستگی بیمارگون به دخترش بپرهیزد. اما پدر به این موضوع بی توجه است. هنریک از دختر می خواهد که با هم کنسرتی براساس قطعه ای از باخ، اجرا کنند. اما دختر به بهانه اینکه برای دو سال آینده با یکی از دوستانش عازم شهری دیگر برای تحصیل است پیشنهاد پدر را رد می کند. وقتی هنریک اقدام به خودکشی می کند با عکس العمل تلخ پدر مواجه می شود. پس از گذراندن یک شب هولناک، مارین برای ما می گوید که در این فاصله از شوهر سابقش بی خبر بوده است، و آنجا است که یاد دخترش می افتد که مبتلا به بیماری فراموشی است، انگار برای نخستین بار حس مادری در او دوباره جان می گیرد.
لیو اولمان در نقش ماریان
بوریه آلشتت در نقش هنریک
ارلاند یوسفسن در نقش یوهان
یولیا دوفونیوس در نقش کارین
گونل فرد در نقش مارتا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«مارین» که یک وکیل است پس از۳۲ سال دوری و بی خبری به دیدن شوهر سابقش «یوهان» می رود که حالا با پسرش «هنریک» و نوه اش «کارین» در خانه ای ییلاقی و دورافتاده در سوئد زندگی می کند. کارین که نزد پدرش درس نواختن ویولنسل می گیرد برای مارین از شقاوت و خودمحوری پدرش می گوید، از آن طرف، هنریک که سوگوار از دست دادن همسرش آنا است، به کارین التماس می کند تا او را ترک نکند. هنریک از پدرش تقاضای گرفتن ارثیه اش را می کند تا بتواند برای دخترش ویولنسل بهتری بخرد، اما پدربزرگ با رد کردن این پیشنهاد پسر را از خود می رنجاند. هنریک با مارین دربارهٔ امکان به دادگاه کشیدن پدرش صحبت می کند و او را از این همه انزجار و خشم نسبت به پدر، شگفت زده می کند. یکی از دوستان اهل موسیقی یوهان، که متوجه استعداد کارین در نواختن ویولنسل شده، اظهار آمادگی می کند که خرج تحصیل او را در دانشگاهی در هلسینکی بپردازد.
کارین به مارین می گوید که مادرش در نامه ای خطاب به پدرش از او خواسته است که از وابستگی بیمارگون به دخترش بپرهیزد. اما پدر به این موضوع بی توجه است. هنریک از دختر می خواهد که با هم کنسرتی براساس قطعه ای از باخ، اجرا کنند. اما دختر به بهانه اینکه برای دو سال آینده با یکی از دوستانش عازم شهری دیگر برای تحصیل است پیشنهاد پدر را رد می کند. وقتی هنریک اقدام به خودکشی می کند با عکس العمل تلخ پدر مواجه می شود. پس از گذراندن یک شب هولناک، مارین برای ما می گوید که در این فاصله از شوهر سابقش بی خبر بوده است، و آنجا است که یاد دخترش می افتد که مبتلا به بیماری فراموشی است، انگار برای نخستین بار حس مادری در او دوباره جان می گیرد.
لیو اولمان در نقش ماریان
بوریه آلشتت در نقش هنریک
ارلاند یوسفسن در نقش یوهان
یولیا دوفونیوس در نقش کارین
گونل فرد در نقش مارتا
wiki: ساراباند (فیلم)