ساداکو ساساکی ( 佐々木 禎子 Sasaki Sadako ) دختر ژاپنی متولد هفتم ژانویهٔ ۱۹۴۳ در هیروشیما، ژاپن بود که هنگامی که فقط دو سال داشت، بمب اتمی «پسرک» توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا به روی هیروشیما انداخته شد.
هنگامی که بمب به هیروشیما برخورد کرد، ساداکو که بیش از ۱٫۶ کیلومتر از مرکز انفجار فاصله داشت، توسط موج حاصل از انفجار به بیرون از پنجرهٔ خانه اش پرتاب شد. مادرش که گمان می کرد او مرده است، سراسیمه به بیرون دوید اما دختر دو ساله اش را زنده یافت. ساداکو به نظر سالم می رسید ولی در اصل به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی به بیماری لوسمی مبتلا شده بود و هر سال آثار این بیماری بیش از سال قبل در او پیدا می شد.
ساداکو در حالی بزرگ شد که به ورزش دو عشق می ورزید. او در مدرسه به عنوان یکی از اعضای ذخیره تیم دو شناخته می شد تا اینکه یک روز سرگیجهٔ او که گاهی به سراغش می آمد شدیدتر شد و او بی هوش بر زمین افتاد. او سپس به بیمارستان صلیب سرخ در نزدیکی محل زندگیش منتقل شد و بالاخره در فوریهٔ ۱۹۵۵ بیماری او تشخیص داده و او بستری شد.
با وجود بیماری سختش، نه تنها ساداکو هیچ گاه امیدش به زندگی را از دست نداد، بلکه مایهٔ امیدواری سایر بیماران در بیمارستان بود. یک روز، یکی از دوستان نزدیک او به نام «چی زوکو هاماموتو» که برای ملاقاتش به بیمارستان رفته بود، برای او افسانه هزار درنای کاغذی را تعریف کرد؛ افسانه ای ژاپنی که بر اساس آن، اگر شخص بیماری هزار درنای کاغذی بسازد، خداوند آرزویش را برمی آورد و بیماری اش را شفا می دهد. با وجود اینکه ساداکو خود می دانست چند تکه کاغذ بیماری او را بهبود نمی دهد، این افسانه را به فال نیک گرفت و شروع به ساختن درناهای کاغذی کرد و آن ها را به سقف اتاقش در بیمارستان آویخت.
ساداکو مدام ضعیف تر می شد و درد به او امان نمی داد اما با این وجود ساختن درناها را تا آخرین روزهای زندگی ادامه داد و توانست ۶۴۴ درنا را با دستان خود بسازد. در پایان، ساداکوی دوازده ساله، در ۲۵ اکتبر ۱۹۵۵ در حالی که خانواده اش به دور او حلقه زده بودند، به خواب ابدی فرورفت.
ساداکو در حالی چشم از جهان فروبست که فقط توانسته بود ۶۴۴ درنا را بسازد؛ اما این پایان رؤیای او نبود و هم کلاسی هایش ۳۵۶ درنای کاغذی دیگر ساختند تا تعدادشان به همراه درناهای ساداکو به هزار رسید. بعد، همهٔ آن ها را به همراه ساداکو به خاک سپردند. بعد از مراسم تدفین، هم کلاسی های ساداکو نامه هایش را گردآوردند و آن ها را در کتابی با عنوان کوکی شی ( نام عروسک چوبی ساداکو که آن را بسیار دوست می داشت ) به چاپ رساندند. این کتاب به سرعت در ژاپن و سپس در سراسر جهان منتشر شد و همهٔ مردم از داستان ساداکو و هزار درنای کاغذیش آگاه شدند. امروزه با توجه به علاقه ساداکو به ایجاد صلح در دنیا، درناهای کاغذی ساداکو به عنوان نماد بین المللی صلح در دنیا شناخته می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنگامی که بمب به هیروشیما برخورد کرد، ساداکو که بیش از ۱٫۶ کیلومتر از مرکز انفجار فاصله داشت، توسط موج حاصل از انفجار به بیرون از پنجرهٔ خانه اش پرتاب شد. مادرش که گمان می کرد او مرده است، سراسیمه به بیرون دوید اما دختر دو ساله اش را زنده یافت. ساداکو به نظر سالم می رسید ولی در اصل به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی به بیماری لوسمی مبتلا شده بود و هر سال آثار این بیماری بیش از سال قبل در او پیدا می شد.
ساداکو در حالی بزرگ شد که به ورزش دو عشق می ورزید. او در مدرسه به عنوان یکی از اعضای ذخیره تیم دو شناخته می شد تا اینکه یک روز سرگیجهٔ او که گاهی به سراغش می آمد شدیدتر شد و او بی هوش بر زمین افتاد. او سپس به بیمارستان صلیب سرخ در نزدیکی محل زندگیش منتقل شد و بالاخره در فوریهٔ ۱۹۵۵ بیماری او تشخیص داده و او بستری شد.
با وجود بیماری سختش، نه تنها ساداکو هیچ گاه امیدش به زندگی را از دست نداد، بلکه مایهٔ امیدواری سایر بیماران در بیمارستان بود. یک روز، یکی از دوستان نزدیک او به نام «چی زوکو هاماموتو» که برای ملاقاتش به بیمارستان رفته بود، برای او افسانه هزار درنای کاغذی را تعریف کرد؛ افسانه ای ژاپنی که بر اساس آن، اگر شخص بیماری هزار درنای کاغذی بسازد، خداوند آرزویش را برمی آورد و بیماری اش را شفا می دهد. با وجود اینکه ساداکو خود می دانست چند تکه کاغذ بیماری او را بهبود نمی دهد، این افسانه را به فال نیک گرفت و شروع به ساختن درناهای کاغذی کرد و آن ها را به سقف اتاقش در بیمارستان آویخت.
ساداکو مدام ضعیف تر می شد و درد به او امان نمی داد اما با این وجود ساختن درناها را تا آخرین روزهای زندگی ادامه داد و توانست ۶۴۴ درنا را با دستان خود بسازد. در پایان، ساداکوی دوازده ساله، در ۲۵ اکتبر ۱۹۵۵ در حالی که خانواده اش به دور او حلقه زده بودند، به خواب ابدی فرورفت.
ساداکو در حالی چشم از جهان فروبست که فقط توانسته بود ۶۴۴ درنا را بسازد؛ اما این پایان رؤیای او نبود و هم کلاسی هایش ۳۵۶ درنای کاغذی دیگر ساختند تا تعدادشان به همراه درناهای ساداکو به هزار رسید. بعد، همهٔ آن ها را به همراه ساداکو به خاک سپردند. بعد از مراسم تدفین، هم کلاسی های ساداکو نامه هایش را گردآوردند و آن ها را در کتابی با عنوان کوکی شی ( نام عروسک چوبی ساداکو که آن را بسیار دوست می داشت ) به چاپ رساندند. این کتاب به سرعت در ژاپن و سپس در سراسر جهان منتشر شد و همهٔ مردم از داستان ساداکو و هزار درنای کاغذیش آگاه شدند. امروزه با توجه به علاقه ساداکو به ایجاد صلح در دنیا، درناهای کاغذی ساداکو به عنوان نماد بین المللی صلح در دنیا شناخته می شوند.
wiki: ساداکو ساساکی