سادات ناصری، حسن (تهران ۱۳۰۵ـ کابل ۱۳۶۸ش)
سادات ناصری، حسن
پژوهشگر، مصحح و نویسندۀ ایرانی. در ۱۳۲۸ش دورۀ دکترای ادبیات فارسی را به پایان برد، اما در ۱۳۴۸ش از رسالۀ خود دفاع کرد. از ۱۳۴۷ش رسماً به تدریس در دانشگاه تهران سرگرم شد. مدتی با بنیاد فرهنگ ایران و موسسۀ لغت نامۀ دهخدا همکاری کرد. در شناخت شعر دورۀ صفوی تبحّر داشت. به جز مقالاتی که از او در مجلات به چاپ رسیده است، آثار او شامل تألیف کتب درسی برای دبیرستان ها، پژوهش و تصحیح دیوان شعر است. در ۱۳۶۸ش، که به دعوت مقامات فرهنگی افغانستان به آن کشور رفته بود، درگذشت. از آثارش: تصحیح آتشکدۀ آذر (۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش)؛ دیوان واعظ قزوینی (۱۳۵۹ش)؛ سرآمدان فرهنگ و تاریخ ایران؛ سخن حکمت، بدیع و قافیه (۱۳۳۴)؛ هزار سال شعر فارسی (۱۳۶۹ش)؛ تصحیح قصص الخاقانی در ۲ جلد (۱۳۷۱ و ۱۳۷۴ش).
سادات ناصری، حسن
پژوهشگر، مصحح و نویسندۀ ایرانی. در ۱۳۲۸ش دورۀ دکترای ادبیات فارسی را به پایان برد، اما در ۱۳۴۸ش از رسالۀ خود دفاع کرد. از ۱۳۴۷ش رسماً به تدریس در دانشگاه تهران سرگرم شد. مدتی با بنیاد فرهنگ ایران و موسسۀ لغت نامۀ دهخدا همکاری کرد. در شناخت شعر دورۀ صفوی تبحّر داشت. به جز مقالاتی که از او در مجلات به چاپ رسیده است، آثار او شامل تألیف کتب درسی برای دبیرستان ها، پژوهش و تصحیح دیوان شعر است. در ۱۳۶۸ش، که به دعوت مقامات فرهنگی افغانستان به آن کشور رفته بود، درگذشت. از آثارش: تصحیح آتشکدۀ آذر (۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش)؛ دیوان واعظ قزوینی (۱۳۵۹ش)؛ سرآمدان فرهنگ و تاریخ ایران؛ سخن حکمت، بدیع و قافیه (۱۳۳۴)؛ هزار سال شعر فارسی (۱۳۶۹ش)؛ تصحیح قصص الخاقانی در ۲ جلد (۱۳۷۱ و ۱۳۷۴ش).