سادات عمادی مازندرانی یا سادات مرتضوی هزارجریب خاندانی است که در سدۀ ۸ ، ۹ و ۱۰ قمری در هزارجریب مازندران حکومت کرده اند. حکومت این خاندان اندکی پیش از حکومت سادات مرعشی در مازندران و سادات کیایی ( سادات ملاطی ) در گیلان شکل گرفت. بدین ترتیب، سادات عمادی نخستین حکومت سادات را در شمال ایران پس از دوره ایلخانی بنا نهادند.
... [مشاهده متن کامل]
سرزنجیرۀ سادات عمادی مازندرانی امیر سید عماد الدین محمود است و سادات عمادی مازندرانی همگی از تبار او هستند. وی که در زمرهٔ علمای دینی و از سادات نامدار ناحیه بود، با همراهی مردم علیه بیداد فرامانروایان ایلخانی بر مردم ستمدیده برخاست و آنان را شکست داد و توانست فرمانروایی مستقلی تحت رهبری خود پایه گذارد. حکومت و ریاست معنوی وی، پس از او تا سده ها در میان فرزندان و نوادگانش استمرار یافت. میر عمادالدین پس از یورش تیمور به مازندران با او مصالحه کرد و با این کار هوشمندانه هم فرمانروایی مردمی خود را استمرار بخشید و هم ناحیۀ تحت حکومت خود و مردم آن را از آسیبهای سپاهیان تیمور دور نگاه داشت. میر عمادالدین ۶ فرزند پسر داشت که چهار تن از آن ها از یک مادر و دو تن دیگر از مادری دیگر بودند. منطقه چهاردانگه و دودانگه در مازندران از آن رو به این نامها شناخته شد که میر عمادالدین پس از خود حکومت چهاردانگه را به چهار برادر و دودانگه را به دو برادر دیگر واگذار کرد. در سال ۸۰۹ سید عزالدین هزارجریبی و در سال ۸۹۲ میرغضنفر از فرمانروایان زنجیرهٔ عمادی مازندرانی بودند.
بنابر کتابهای معتبر انساب، تبار میر عمادالدین با ۱۶ یا ۱۸ میانجی به موسی کاظم میرسد، با این حال در برخی نقلهای افواهی او را از تبار سجاد می دانند. مردم مازندران امامزاده ابراهیم واقع در بابلسر را از نیاکان میر عمادالدین می شمارند که گفتهٔ نخست را تأیید می کند. میر عمادالدین در روستای وری در ۶۵ کیلومتری جنوب شرقی ساری و سه کیلومتری شمال کیاسر آرمیده است. مزار وی از دیرباز به عنوان امامزاده مورد احترام مردم است. مردم مازندران از قرن ها پیش میر عمادالدین را صاحب کرامت دانسته اند.
نوادگان سید عماد به دو دستهٔ جبرئیلی و رضی الدینی بخش شدند و در سال ۱۰۹۵ سید مظفرالدین حسین مرتضوی مازندران را با الوند دیو تقسیم کرد.
از سادات عمادی مازندرانی در درازنای تاریخ با نسبت های «حسینی»، «حسینی موسوی»، «موسوی»، «عمادی» و «میرعمادی» یاد شده است. بسیاری از سادات عمادی مازندرانی از سده ها پیش به نواحی دیگر مانند سبزوار و نجف کوچیدند. سادات رفیعی نجف از آن جمله اند که از تبار سید عزالدین بن سید عمادالدین هستند. امروزه نیز بسیاری از سادات عمادی در شهرستان ساری زندگی می کنند. گروهی از سادات عمادی نیز ساکن شهرهای بابل، گرگان و بهشهر هستند. این سادات نیز در ریشه ساروی هستند و نیاکان آنان در سده های پیش از ساری به بابل، گرگان و بهشهر کوچیده و در آن شهرها ساکن شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
سرزنجیرۀ سادات عمادی مازندرانی امیر سید عماد الدین محمود است و سادات عمادی مازندرانی همگی از تبار او هستند. وی که در زمرهٔ علمای دینی و از سادات نامدار ناحیه بود، با همراهی مردم علیه بیداد فرامانروایان ایلخانی بر مردم ستمدیده برخاست و آنان را شکست داد و توانست فرمانروایی مستقلی تحت رهبری خود پایه گذارد. حکومت و ریاست معنوی وی، پس از او تا سده ها در میان فرزندان و نوادگانش استمرار یافت. میر عمادالدین پس از یورش تیمور به مازندران با او مصالحه کرد و با این کار هوشمندانه هم فرمانروایی مردمی خود را استمرار بخشید و هم ناحیۀ تحت حکومت خود و مردم آن را از آسیبهای سپاهیان تیمور دور نگاه داشت. میر عمادالدین ۶ فرزند پسر داشت که چهار تن از آن ها از یک مادر و دو تن دیگر از مادری دیگر بودند. منطقه چهاردانگه و دودانگه در مازندران از آن رو به این نامها شناخته شد که میر عمادالدین پس از خود حکومت چهاردانگه را به چهار برادر و دودانگه را به دو برادر دیگر واگذار کرد. در سال ۸۰۹ سید عزالدین هزارجریبی و در سال ۸۹۲ میرغضنفر از فرمانروایان زنجیرهٔ عمادی مازندرانی بودند.
بنابر کتابهای معتبر انساب، تبار میر عمادالدین با ۱۶ یا ۱۸ میانجی به موسی کاظم میرسد، با این حال در برخی نقلهای افواهی او را از تبار سجاد می دانند. مردم مازندران امامزاده ابراهیم واقع در بابلسر را از نیاکان میر عمادالدین می شمارند که گفتهٔ نخست را تأیید می کند. میر عمادالدین در روستای وری در ۶۵ کیلومتری جنوب شرقی ساری و سه کیلومتری شمال کیاسر آرمیده است. مزار وی از دیرباز به عنوان امامزاده مورد احترام مردم است. مردم مازندران از قرن ها پیش میر عمادالدین را صاحب کرامت دانسته اند.
نوادگان سید عماد به دو دستهٔ جبرئیلی و رضی الدینی بخش شدند و در سال ۱۰۹۵ سید مظفرالدین حسین مرتضوی مازندران را با الوند دیو تقسیم کرد.
از سادات عمادی مازندرانی در درازنای تاریخ با نسبت های «حسینی»، «حسینی موسوی»، «موسوی»، «عمادی» و «میرعمادی» یاد شده است. بسیاری از سادات عمادی مازندرانی از سده ها پیش به نواحی دیگر مانند سبزوار و نجف کوچیدند. سادات رفیعی نجف از آن جمله اند که از تبار سید عزالدین بن سید عمادالدین هستند. امروزه نیز بسیاری از سادات عمادی در شهرستان ساری زندگی می کنند. گروهی از سادات عمادی نیز ساکن شهرهای بابل، گرگان و بهشهر هستند. این سادات نیز در ریشه ساروی هستند و نیاکان آنان در سده های پیش از ساری به بابل، گرگان و بهشهر کوچیده و در آن شهرها ساکن شده اند.
