سادات حسنی

[ویکی شیعه] سادات حسنی، بنی الحسن شاخه ای از سادات که نَسَب آن به امام حسن مجتبی(ع) می رسد. این شاخه در طول تاریخ تحرکات سیاسی و اجتماعی بسیار و قیام هایی در سده دوم و سوم داشته و حکومت های متعددی در نقاط مختلف کشورهای اسلامی بر پا کرده که برخی از آنها تاکنون پابرجاست. خاندان طباطبایی، مدرس، حکیم، شجریان و گلستانه از فروع سادات حسنی است.
از ۸ فرزند امام حسن (ع)۴ نفر در کودکی به شهادت رسیدند و ۴ نفر دیگر به نام های حسن مثنی، زید بن حسن، عمرو بن حسن و حسین اثرم دارای فرزند شدند. نسل حسین اثرم و عمرو از بین رفت و تنها نسل حسن مثنی و زید بن حسن باقی ماند. این شاخه، در برخی مناطق مانند حجاز، به شرفا مشهور است.
پس از شهادت امام حسین(ع)، زید بن علی و پسرش یحیی، رهبری قیام های علوی از سادات حسینی به سادات حسنی سرایت کرد و رفته رفته نقش رهبری سادات حسنی در قیام ها و برپایی حکومت‎های زیدیه نسبت به سادات حسینی پررنگ تر شد به گونه‎ای که قیام های علویان بیشتر به سادات حسنی شناخته می‎شد.