ساختار درونی ماه

کرهٔ ماه یکی از اجرام تفکیکی[ ۱] است بدین معنی که ساختار درونی آن از لایه های گوناگون و لایه ای تشکیل شده است.
سه لایه اصلی ماه، پوسته، جُبّه و هسته هستند که ترکیب شیمیایی هر یک با دیگری تفاوت دارد. دانشمندان این تفکیک را نتیجهٔ بلوری شدن جزء به جزء[ ۲] یک اقیانوس گدازه ای، که کمی پس از تشکیل کره ماه یعنی حدود چهار و نیم بیلیون سال پیش رخ داده می دانند.
دانشمندان منبع انرژی ای که برای گداختن لایهٔ بیرونی ماه لازم بود را همان برخورد عظیمی می دانند که باعث تشکیل سامانهٔ زمین - ماه شد.
بررسی ژئوشیمیایی انجام شده از مدار ماه نشان می دهد که پوسته ماه بیشتر از سنگ آنورتوزیت[ ۳] تشکیل شده است. میانگین ضخامت پوسته را ۵۰ کیلومتر برآورد کرده اند.
میانگین چگالی ماه ۳٬۳۴۶٫۴ کیلوگرم بر متر مکعب است که با این حساب دومین قمر چگال در سامانه خورشیدی پس از آیو است. با این وجود، ماه هسته ای کوچک دارد که تنها ۲۰ درصد از اندازهٔ آن را دربرمی گیرد. این در حالی است که این رقم برای اکثر اجرام آسمانی ۵۰ درصد است.
بازکاوی داده ها در مورد تغییرات زمانی گردش کره ماه نشان می دهد که بخشی از هستهٔ ماه باید حالت مذاب داشته باشد. [ ۴]