ساخت دانه های ذوب شده یا Fused Granular Fabrication ( FGF ) فرآیندی از چاپ سه بعدی بر پایه اکستروژن مواد است که مستقیما ماده خام به شکل گرانول را ذوب کرده و با لایه نشانی، حجم سه بعدی مورد نظر را می سازد.
چاپ سه بعدی روشی از ساخت است که به جای حذف ماده از قطعه خام با جای گذاری ماده و ساخت لایه ای آن، قطعه مورد نظر ساخته می شود. همچنین این روش به عنوان یک روش نمونه سازی سریع شناخته می شود که دلیل آن عدم نیاز به مراحل معمول ساخت و هزینه های ناشی از آن است. [ ۱]
یکی از فرآیند های پر کاربرد چاپ سه بعدی، مدل سازی ریزش مذاب یا به انگلیسی Fused deposition modeling ( FDM ) است که یکی از فرآیند های رایج بر پایه اکستروژن مواد است. اما فرآیند جدیدی بر پایه اکستروژن ماده و بصورت گرانول توسعه داده شده است که به آن ساخت دانه های ذوب شده یا Fused Granular Fabrication ( FGF ) گفته می شود. در این روش ماده خام به صورت گرانول وارد سیستم تغذیه اکسترودر دستگاه می شود و توسط ماردون یا مارپیچ ( در بخش مارپیچ اکستروژن پلاستیک توضیح داده شده است ) از درون سیلندر به سمت نازل هل داده می شود.
اجزای پرینتر های FGF بسیار مشترک با پرینتر های از نوع FDM هستند. به طوری که صرفا سیستم تغذیه و ذوب مواد در آنها متفاوت است. به طور کلی یک چاپگر سه بعدی از نوع FDM دارای سه محور حرکتی در راستای طولی, عرضی و ارتفاعی است که بتواند نازل دستگاه را در یک فضای سه بعدی جا به جا کند. برای کنترل دقیق حرکت محور ها از استپر موتور ها به همراه تسمه و یا پیچ استفاده می شود. یک برد کنترلی وظیفه خواندن فایل های G - Code و ارسال دستورات به اجزای مختلف چاپگر و کنترل صحت عملکرد هر عضو را بر عهده دارد. در اکثر موارد ماده خام با جذب حرارت ایجاد شده توسط المان های حرارتی نرم شده و از طریق سیستم اکسترودر و نازل بر روی بستر چاپ رسوب داده می شود. همچنین از سنسور هایی برای کنترل دما، کنترل محدوده حرکتی محور ها، کنترل ماده خام و . . . استفاده می شود. اما تفاوت اصلی که برای روش FGF با FDM ایجاد شده است به دلیل تفاوت در ماده خام مصرفی این دو روش است. در روش FGF از سیستم تغذیه ای برای کنترل و نگهداری و شارژ گرانول ها به روش پمپ کردن و یا کنترل دریچه ورودی ماده استفاده می شود. همچنین ماده خام طی مسیر بلندتری نسبت به اکسترودر های FDM حرارت ایجاد شده از المان های حرارتی را برای تغییر حالت از جامد به مذاب جذب می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچاپ سه بعدی روشی از ساخت است که به جای حذف ماده از قطعه خام با جای گذاری ماده و ساخت لایه ای آن، قطعه مورد نظر ساخته می شود. همچنین این روش به عنوان یک روش نمونه سازی سریع شناخته می شود که دلیل آن عدم نیاز به مراحل معمول ساخت و هزینه های ناشی از آن است. [ ۱]
یکی از فرآیند های پر کاربرد چاپ سه بعدی، مدل سازی ریزش مذاب یا به انگلیسی Fused deposition modeling ( FDM ) است که یکی از فرآیند های رایج بر پایه اکستروژن مواد است. اما فرآیند جدیدی بر پایه اکستروژن ماده و بصورت گرانول توسعه داده شده است که به آن ساخت دانه های ذوب شده یا Fused Granular Fabrication ( FGF ) گفته می شود. در این روش ماده خام به صورت گرانول وارد سیستم تغذیه اکسترودر دستگاه می شود و توسط ماردون یا مارپیچ ( در بخش مارپیچ اکستروژن پلاستیک توضیح داده شده است ) از درون سیلندر به سمت نازل هل داده می شود.
اجزای پرینتر های FGF بسیار مشترک با پرینتر های از نوع FDM هستند. به طوری که صرفا سیستم تغذیه و ذوب مواد در آنها متفاوت است. به طور کلی یک چاپگر سه بعدی از نوع FDM دارای سه محور حرکتی در راستای طولی, عرضی و ارتفاعی است که بتواند نازل دستگاه را در یک فضای سه بعدی جا به جا کند. برای کنترل دقیق حرکت محور ها از استپر موتور ها به همراه تسمه و یا پیچ استفاده می شود. یک برد کنترلی وظیفه خواندن فایل های G - Code و ارسال دستورات به اجزای مختلف چاپگر و کنترل صحت عملکرد هر عضو را بر عهده دارد. در اکثر موارد ماده خام با جذب حرارت ایجاد شده توسط المان های حرارتی نرم شده و از طریق سیستم اکسترودر و نازل بر روی بستر چاپ رسوب داده می شود. همچنین از سنسور هایی برای کنترل دما، کنترل محدوده حرکتی محور ها، کنترل ماده خام و . . . استفاده می شود. اما تفاوت اصلی که برای روش FGF با FDM ایجاد شده است به دلیل تفاوت در ماده خام مصرفی این دو روش است. در روش FGF از سیستم تغذیه ای برای کنترل و نگهداری و شارژ گرانول ها به روش پمپ کردن و یا کنترل دریچه ورودی ماده استفاده می شود. همچنین ماده خام طی مسیر بلندتری نسبت به اکسترودر های FDM حرارت ایجاد شده از المان های حرارتی را برای تغییر حالت از جامد به مذاب جذب می کند.
