ساخت اجتماعی واقعیت کتابی است دربارهٔ جامعه شناسی معرفت نوشتهٔ پیتر برگر و توماس لاکمن که در سال ۱۹۶۶ منتشر شد. این اثر عبارت ساخت اجتماعی را در علوم اجتماعی مرسوم کرد و بیشتر از کار آلفرد شوتس متأثر است. این کتاب در سال ۱۳۷۵ توسط فریبرز مجیدی به زبان فارسی ترجمه شده است.
نظریه های پیشین ( برای مثال، ماکس شلر، کارل مانهایم، ورنر استارک، کارل مارکس و ماکس وبر ) اغلب به دانش علمی و نظری توجه بسیاری می کردند ولی این تنها بخش کوچکی از دانش اجتماعی است که مربوط به گروه بسیار محدودی است. آداب و رسوم، تفاسیر رایج، نهادها، روال های مشترک، عادت سازی ها، در فرآیندهای اجتماعی و تقسیم کار، چه کسی چه کاری می کند، بخش بسیار بزرگ تری از دانش در جامعه را تشکیل می دهند.
دانش نظری تنها بخش کوچکی است و به هیچ وجه مهم ترین بخش آن چیزی است که برای دانش در یک جامعه می گذرد. دانش اولیه در مورد نظم نهادی دانش است… مجموع «آنچه همه می دانند» در مورد یک جهان اجتماعی، مجموعه ای از اصول، اخلاق، ضرب المثل خرد، ارزش ها و باورها، اسطوره ها، و غیره است. » ( ص ۶۵ )
مجموعه کلی دانش به صورت اجتماعی توزیع و در زمینه های معنایی طبقه بندی شده است. توزیع پویا و وابستگی های متقابل این بخش های دانش ساختاری را برای ذخیره اجتماعی دانش فراهم می کند:
مجموعه اجتماعی دانش واقعیت را با درجاتی از آشنایی متمایز می کند. . . دانش من از شغل خودم و دنیای آن بسیار غنی و خاص است، در حالی که من فقط دانش بسیار مختصری از جهان شغلی دیگران دارم ( ص ۴۳ ) . بنابراین توزیع دانش با این واقعیت ساده آغاز می شود که من همه چیزهایی را که برای همنوعانم می دانم نمی دانم و بالعکس، و به نظام های تخصصی بسیار پیچیده و باطنی ختم می شود. آگاهی از نحوه توزیع دانش موجود در جامعه، حداقل در طرح کلی، عنصر مهمی از همان ذخیره دانش است. ( ص ۴۶ )
زبان همچنین نقش مهمی در تحلیل ادغام واقعیت روزمره دارد. زبان دانش عامیانه را با استان های محدود معنا پیوند می دهد، بنابراین افراد را قادر می سازد، برای مثال، رویاها را از طریق درک های مربوط به روز تعبیر کنند. زبان قادر است از واقعیت زندگی روزمره به طور کلی فراتر رود. می تواند به تجربیات مربوط به استان های محدود معنا اشاره کند، می تواند حوزه های گسسته ای از واقعیت را در برگیرد. . . زبان به مناطقی سرازیر می شود که نه تنها بالفعل، بلکه به طور پیشینی برای تجربه روزمره در دسترس نیستند. ( ص ۴۰ ) در مورد کارکرد زبان و نشانه ها، برگر و لاکمن مدیون جورج هربرت مید و دیگر چهره های این حوزه هستند که به عنوان کنش متقابل نمادین، به ویژه در مورد امکان ساخت عینیت، اذعان می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریه های پیشین ( برای مثال، ماکس شلر، کارل مانهایم، ورنر استارک، کارل مارکس و ماکس وبر ) اغلب به دانش علمی و نظری توجه بسیاری می کردند ولی این تنها بخش کوچکی از دانش اجتماعی است که مربوط به گروه بسیار محدودی است. آداب و رسوم، تفاسیر رایج، نهادها، روال های مشترک، عادت سازی ها، در فرآیندهای اجتماعی و تقسیم کار، چه کسی چه کاری می کند، بخش بسیار بزرگ تری از دانش در جامعه را تشکیل می دهند.
دانش نظری تنها بخش کوچکی است و به هیچ وجه مهم ترین بخش آن چیزی است که برای دانش در یک جامعه می گذرد. دانش اولیه در مورد نظم نهادی دانش است… مجموع «آنچه همه می دانند» در مورد یک جهان اجتماعی، مجموعه ای از اصول، اخلاق، ضرب المثل خرد، ارزش ها و باورها، اسطوره ها، و غیره است. » ( ص ۶۵ )
مجموعه کلی دانش به صورت اجتماعی توزیع و در زمینه های معنایی طبقه بندی شده است. توزیع پویا و وابستگی های متقابل این بخش های دانش ساختاری را برای ذخیره اجتماعی دانش فراهم می کند:
مجموعه اجتماعی دانش واقعیت را با درجاتی از آشنایی متمایز می کند. . . دانش من از شغل خودم و دنیای آن بسیار غنی و خاص است، در حالی که من فقط دانش بسیار مختصری از جهان شغلی دیگران دارم ( ص ۴۳ ) . بنابراین توزیع دانش با این واقعیت ساده آغاز می شود که من همه چیزهایی را که برای همنوعانم می دانم نمی دانم و بالعکس، و به نظام های تخصصی بسیار پیچیده و باطنی ختم می شود. آگاهی از نحوه توزیع دانش موجود در جامعه، حداقل در طرح کلی، عنصر مهمی از همان ذخیره دانش است. ( ص ۴۶ )
زبان همچنین نقش مهمی در تحلیل ادغام واقعیت روزمره دارد. زبان دانش عامیانه را با استان های محدود معنا پیوند می دهد، بنابراین افراد را قادر می سازد، برای مثال، رویاها را از طریق درک های مربوط به روز تعبیر کنند. زبان قادر است از واقعیت زندگی روزمره به طور کلی فراتر رود. می تواند به تجربیات مربوط به استان های محدود معنا اشاره کند، می تواند حوزه های گسسته ای از واقعیت را در برگیرد. . . زبان به مناطقی سرازیر می شود که نه تنها بالفعل، بلکه به طور پیشینی برای تجربه روزمره در دسترس نیستند. ( ص ۴۰ ) در مورد کارکرد زبان و نشانه ها، برگر و لاکمن مدیون جورج هربرت مید و دیگر چهره های این حوزه هستند که به عنوان کنش متقابل نمادین، به ویژه در مورد امکان ساخت عینیت، اذعان می شود.
wiki: ساخت اجتماعی واقعیت