ساخالین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
ساخالین ( به روسی: Сахали́н، ژاپنی: 樺太 کارافوتو یا サハリン ساهارین ) جزیره ای است کشیده در شمال اقیانوس آرام که میان عرض های جغرافیایی ۴۵ °۵۰' و ۵۴°۲۴' شمالی جای گرفته است. جزیرهٔ ساخالین بزرگترین بخش از استان ساخالین کشور روسیه می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
بومیان این جزیره آینوها، اوروک ها و نیوخ ها می باشند. البته بیشتر آینوها پس از اخراج ژاپنی ها در ۱۹۴۹ به دست شوروی از این جزیره به هوکایدو کوچیدند. در پی رخدادهای تاریخی سده های ۱۹ و ۲۰ میلادی این جزیره مورد ادعای هر دو کشور ژاپن و روسیه بوده است.
تاریخچه [ویرایش]
یافته ها نشان می دهد که ساخالین از روزگار نوسنگی باشندگانی داشته است. آینوها در جنوب این جزیره می زیستند، اورک ها در میانه و نیوخ ها نیز در شمال. پیشهٔ بیشتر این مردمان ماهی گیری بود. پیرامون ۱۲۶۴ میلادی مغول ها بر ساخالین چیره گشتند و مردمانش را تابع خود ساختند. پس از مغول ها دودمان مینگ - که بر چین فرمان می راند - آینوها را خراج گذار خود ساخت.
در پیرامون ۱۶۷۹ میلادی ژاپنی ها نخستین سکونت گاه های خود را در جنوب ساخالین برپا داشتند. ولی چینی ها هم همچنان خود را مالک این جزیره می دانستند. نخستین اروپایی ای که از این جزیره دیدن کرد مارتن گریتس فریس هلندی بود که در ۱۶۴۳ نقشه ای از حدود این جزیره فراهم آورد. پس از او اروپاییانی دیگری هم از ساخالین دیدار کردند.
تمبر ساخالین مربوط به ۱۹۹۱ اتحاد جماهیر شوروی
در ۱۸۰۹ ژاپن ادعای مالکیت این جزیره را مطرح نمود. در ۱۸۴۵ ژاپن ادعایش را دوباره تکرار کرد و این بار خواستار جزایر کوریل هم شد. هردوی این سرزمین ها مورد ادعای روسیه هم بودند و بدین سان رقابت میان ژاپن و روسیه پدیدار گشت. روس ها هم مستعمره هایی برپا ساختند و معادن ذغال سنگی برپا داشتند و مدرسه ها و کلیساها و زندان ها ساختند. در ۱۸۵۵ میان دو طرف پیمان شیمودا بسته شد که به هر دو اجازه می داد در این جزیره مستعمره هایی برپا سازند؛ ژاپنی ها در جنوب و روس ها در شمال.
در پی جنگ تریاک روس ها چین را ناچار به پذیرش پیمان نامه هایی کردند که سرزمین های شمال رود آمور و نیز ساخالین را به روسیه واگذار می نمود. در ۱۸۷۵ و در پی پیمان سن پترزبورگ هم ژاپن در برابر جزایر کوریل ساخالین را به روسیه واگذار نمود.
پس از جنگ روسیه - ژاپن این جزیره دوباره به دو بخش روسی - ژاپنی بخش گشت. بخش ژاپنی استان کارافوتو خوانده شد و کوچندگانی از کره و ژاپن را به خود پذیرفت و بخش شمالی هم استان ساخالین نام گرفت.
در میان جنگ جهانی دوم و در کنفرانس یالتا در ۱۹۴۵ کنترل سراسر ساخالین به شوروی وانهاده شد و در پی آن شوروی چهار روز پیش از تسلیم ژاپن به بخش جنوبی این جزیره تاخت. میان سال های ۱۹۵۶ تا ۵۰ میلادی شوروی ژاپنی های جنوب ساخالین را اخراج نمود. در ۱۹۵۱ ژاپن از ادعایش بر ساخالین جنوبی دست کشید.
منبع
Wikipedia contributors، «Sakhalin، » Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en. wikipedia. org/w/index. php?title=Sakhalin&oldid=370048874 ( accessed June ۲۷، ۲۰۱۰ ) .
... [مشاهده متن کامل]
بومیان این جزیره آینوها، اوروک ها و نیوخ ها می باشند. البته بیشتر آینوها پس از اخراج ژاپنی ها در ۱۹۴۹ به دست شوروی از این جزیره به هوکایدو کوچیدند. در پی رخدادهای تاریخی سده های ۱۹ و ۲۰ میلادی این جزیره مورد ادعای هر دو کشور ژاپن و روسیه بوده است.
تاریخچه [ویرایش]
یافته ها نشان می دهد که ساخالین از روزگار نوسنگی باشندگانی داشته است. آینوها در جنوب این جزیره می زیستند، اورک ها در میانه و نیوخ ها نیز در شمال. پیشهٔ بیشتر این مردمان ماهی گیری بود. پیرامون ۱۲۶۴ میلادی مغول ها بر ساخالین چیره گشتند و مردمانش را تابع خود ساختند. پس از مغول ها دودمان مینگ - که بر چین فرمان می راند - آینوها را خراج گذار خود ساخت.
در پیرامون ۱۶۷۹ میلادی ژاپنی ها نخستین سکونت گاه های خود را در جنوب ساخالین برپا داشتند. ولی چینی ها هم همچنان خود را مالک این جزیره می دانستند. نخستین اروپایی ای که از این جزیره دیدن کرد مارتن گریتس فریس هلندی بود که در ۱۶۴۳ نقشه ای از حدود این جزیره فراهم آورد. پس از او اروپاییانی دیگری هم از ساخالین دیدار کردند.
تمبر ساخالین مربوط به ۱۹۹۱ اتحاد جماهیر شوروی
در ۱۸۰۹ ژاپن ادعای مالکیت این جزیره را مطرح نمود. در ۱۸۴۵ ژاپن ادعایش را دوباره تکرار کرد و این بار خواستار جزایر کوریل هم شد. هردوی این سرزمین ها مورد ادعای روسیه هم بودند و بدین سان رقابت میان ژاپن و روسیه پدیدار گشت. روس ها هم مستعمره هایی برپا ساختند و معادن ذغال سنگی برپا داشتند و مدرسه ها و کلیساها و زندان ها ساختند. در ۱۸۵۵ میان دو طرف پیمان شیمودا بسته شد که به هر دو اجازه می داد در این جزیره مستعمره هایی برپا سازند؛ ژاپنی ها در جنوب و روس ها در شمال.
در پی جنگ تریاک روس ها چین را ناچار به پذیرش پیمان نامه هایی کردند که سرزمین های شمال رود آمور و نیز ساخالین را به روسیه واگذار می نمود. در ۱۸۷۵ و در پی پیمان سن پترزبورگ هم ژاپن در برابر جزایر کوریل ساخالین را به روسیه واگذار نمود.
پس از جنگ روسیه - ژاپن این جزیره دوباره به دو بخش روسی - ژاپنی بخش گشت. بخش ژاپنی استان کارافوتو خوانده شد و کوچندگانی از کره و ژاپن را به خود پذیرفت و بخش شمالی هم استان ساخالین نام گرفت.
در میان جنگ جهانی دوم و در کنفرانس یالتا در ۱۹۴۵ کنترل سراسر ساخالین به شوروی وانهاده شد و در پی آن شوروی چهار روز پیش از تسلیم ژاپن به بخش جنوبی این جزیره تاخت. میان سال های ۱۹۵۶ تا ۵۰ میلادی شوروی ژاپنی های جنوب ساخالین را اخراج نمود. در ۱۹۵۱ ژاپن از ادعایش بر ساخالین جنوبی دست کشید.
منبع