ساخارین

ساخارین ( وام واژه از روسی: Сахарин ) نوعی شکر مصنوعی است، [ ۲]
ساخارین اولین قند مصنوعی بود که به طور تصادفی در سال ۱۸۷۹ میلادی توسط کنستانتین فالبرگ، هنگامی که روی یک ماده نگهدارنده غذایی جدید کار می کرد، کشف شد. در طی جنگ جهانی دوم به دلیل کوپنی شدن شکر میزان مصرف ساخارین افزایش پیدا کرد و تا سال ۱۹۱۷ ساخارین در آمریکا و بعد از آن در اروپا نیز استفاده شد.
ساخارین را در انگلیسی: Saccharin ساکرن گویند. نام های دیگر ساخارین این ترکیب با نام های E954 و بنزوئیک سولفینید نیز شناخته می شود.
ساخارین شامل ریزبلورهای سفید رنگی با دمای ذوب ۲۲۴ درجه سانتیگراد هستند. ساخارین ۱۶۱ برابر شیرین تر از شکر بوده یعنی دارای MRS 161 است ( MRS شیرینی وابسته به مولار است ) و بر خلاف شکر کالری کمی داشته و سبب افزایش قند خون نمی شود.
تولید ساخارین آسان بوده، در مقابل حرارت پایدار می باشد. علی رغم مخالفت هایی که با تولید آن شده هنوز هم به میزان زیادی در جهان تولید می شود عده ای بر این باورند که مصرف ساخارین باعث سرطان می شود. از مهم ترین دلایلی که باعث شد این شیرین کننده در بخش صنعت کنار گذاشته شود، وجود مزه تلخ آن بود؛ که امروزه بخاطر از بین بردن تلخی آن، این ماده را با شیرین کننده دیگری بنام cycyckinat یا سدیم سیکلمات مخلوط می نمایند. نکته قابل توجه در مورد این شیرین کننده پائین بودن قیمت آن در بازار جهانی است.
ساخارین به صورت پودر یا قرص عرضه می گردد؛ و در جهان توسط بیماران زیادی مصرف می شود. بیش از چهل و پنج سال است که این شیرین کننده کشف و به شکل های مختلف تولید و در اختیار بیماران دیابتی یا رژیمی قرار گرفته است. در یک آزمایشگاه در آمریکا، که بر روی ۱۰۰۰ موش آزمایشگاهی صورت گرفت، که در این آزمایش موش ها با ساخارین تغذیه شدند. فقط دو موش بعد از مدتی طولانی دچار سرطان مثانه شدند که محققین احتمال بروز این نوع سرطان را توسط ساخارین را رد نمودند و اعلام نمودند این بیماری در بین موش ها شایع می باشد. ضمناً فرمول و شکل ساخت ساخرین ظرف چند سال گذشته تغییر نموده که ریسک ابتلاء به سرطان را ازبین برده است.
در سال ۱۹۶۰ نتایج تحقیقات نشان داد که ساخارین در موش سبب ایجاد سرطان می شود. نتایج تحقیقات بعدی تأییدکننده افزایش بروز سرطان مثانه در موش ها بود و پس از آن FDA مصرف آن را محدود نمود و در سال ۱۹۷۷ مصرف آن در کانادا نیز ممنوع شد؛ ولی نتایج تحقیقات بعدی ایجاد سرطان در انسان را به اثبات نرساند.

ساخارین (saccharin)
(یا: ارتو ـ سولفو بنزایمید) C۷H۵NO۳S، جامدی بلورین، سفیدرنگ، و شیرین، حاصل از قطران زغال سنگ. از این ماده به جای شکر استفاده می شد. از ۱۹۷۷، ماده ای سرطان زا شناخته شد. استفاده از آن در جهان مجاز نیست و عوامل شیرین کنندۀ دیگری، به فراوانی، جانشین آن شده اند.