ساحل عاج

[ویکی شیعه] ساحل عاج کشوری است در غرب آفریقا. نزدیک به ۴۳ درصد از مردم این کشور مسلمان هستند. بنا بر آمار، جمعیت شیعیان در این کشور از حدود ۴۵۰ هزار تا ۸۰۰ هزار نفر برآورد شده است.
کشور ساحل عاج با وسعت ۳۲۲٬۴۶۰ کیلومتر مربع در ساحل شمالی خلیج گینه و اقیانوس اطلس واقع شده است. این کشور از غرب به کشورهای لیبریا و گینه، از شمال به کشورهای مالی و بورکینافاسو، از شرق به کشور غنا و از جنوب به اقیانوس اطلس محدود می شود. بر اساس برآوردهای سال ۲۰۰۹ میلادی جمیعت ساحل عاج برابر با ۲۰.۶۱۷.۰۰۰ نفر بوده است.
ساحل عاج در سال ۱۸۹۳م به صورت مستعمرهٔ فرانسه درآمد. پس از جنگ جهانی دوم دارای خودگردانی داخلی شد و سرانجام در ۷ آگوست ۱۹۶۰ از فرانسه اعلام استقلال کرد.

[ویکی اهل البیت] ساحل عاج با 325 هزار کیلومتر مربع مساحت ، در غرب آفریقا و در ساحل اقیانوس اطلس قرار دارد. بیشتر زمین های آن را جنگل های استوایی می پوشاند. آب و هوای این کشور گرم و مرطوب ،و ریزش های جوّی آن قابل توجه است. ساحل عاج، هیجده میلیون نفر جمعیت دارد که 35 درصد آن مسلمان و بقیه آنیمیست و مسیحی هستند.
این سرزمین برای نخستین بار در سال های 1460تا1470م به دست اروپایی ها کشف شد و طی دو قرن گذشته ،فرانسویان تنها قدرت استعماری در ساحل عاج بوده اند . وجه تسمیه ساحل عاج ،به دلیل کشتی هایی با بار عاج بود که در سواحل این کشور لنگرمی انداختند. مردم ساحل عاج در سال 1960م موفق شدند استقلال خود را از فرانسوی ها به دست آورند، اما این کشور به دلیل آن که سال ها تحت سلطه فرانسویان بود، به شدت تحت تأثیر فرهنگ اروپایی قرار دارد و برای سالیان متمادی ،واحد پولش فرانک فرانسه بوده است . هم اکنون نیز زبان رسمی آن فرانسوی است. مردم مناطق ساحلی که مرفّه ترند،غالبا ً مسیحی اند، اما هر چه از کرانه های اقیانوس اطلس دور می شویم، بر جمعیت مسلمان افزوده می شود. بر اساس قانون اساسی ، رئیس جمهور با رأی مستقیم مردم انتخاب می گردد.
ساحل عاج ،کشوری مبتنی بر کشاورزی است و حدود 68درصد نیروی کار آن در بخش زراعت و دامداری مشغول کارند. و تولید چوب، یکی از منابع اصلی این سرزمین است. طی سال های اخیر ،وقوع جنگ های داخلی ،ضربات سهمگینی بر اقتصاد شکننده ساحل عاج وارد آورده است.
اسلام از قرن چهاردهم میلادی در این کشور رواج پیدا کرد و پس از یک سیر قهقرایی،گسترش این آیین از نیمه اول قرن بیستم در ساحل عاج از سرگرفته شد. اگر چه آموزه های مذهبی در سطح متوسطه و عالی در این ناحیه وجود ندارد،مکتب خانه های آموزش قرآن در همه جا به چشم می خورد. دو طریقه قادریه و تی جانی نیز در ساحل عاج فعال اند. نفوذ وهابیت،به ویژه در شهر «بوآکه» بسیار قوی است. اتحادیه فرهنگی اسلامی ساحل عاج برنامه های مذهبی و آموزشی دارد و هر گونه رابطه با یکی از مکتب ها یا فرقه های اسلامی را رد می کند. مرکز حکومت این کشور شهر «آبی جان» نام دارد که در کنار خلیج گینه قرار گرفته است.
ساحل عاج ، سایت رحماء بازیابی: شانزدهم تیرماه 1394

ساحل عاج (Cote D\' Ivoire)
موقعیت. جمهوری ساحل عاج (یا: کوت دوآر) در افریقای غربی و در ساحل شمالی خلیج گینه قرار دارد و کشورهای مالی و بورکینافاسو از شمال، غنا از شرق، خلیج گینه از جنوب، و کشورهای لیبریا و گینه از غرب، آن را در میان گرفته اند. مساحت این کشور ۳۲۲,۴۶۳ کیلومتر مربع و دو پایتخت آن شهرهای یاموسوکرووآبیجاناست.سیمای طبیعی. این کشور از دو ناحیۀ متمایز جنوبی و شمالی تشکیل شده است. ناحیۀ جنوبی جلگه ای است که از مرداب های ساحلی شروع شده و رو به شمال بر ارتفاع آن افزوده می شود. این ناحیه از جنگل های انبوهی تشکیل شده که در پاره ای نقاط پاک سازی و به کشتزارهای وسیع موز و کاکائو و قهوه تبدیل شده است. ناحیۀ شمالی تقریباً کوهستانی است و رو به شمال غرب بر ارتفاع آن افزوده می شود. بلندترین نقطۀ کشور، کوه نیمبابا ارتفاع ۱,۷۵۳ متر، در همین ناحیه و در نقطۀ مشترک مرزی سه کشور ساحل عاج، لیبریا، و گینه جا دارد و دشت های گرانیتی و علفزارهای وسیع از ویژگی های این منطقه است. چهار رودخانۀ اصلی این کشور شامل کاوالی، ساساندرا، بانداما، و کوموئه، از شمال به جنوب جریان دارند و با ریزابه های متعددشان این کشور را مشروب می کنند. سدهای بزرگی که بر روی رودخانه های بانداما، در حوالی شهر یاموسوکرو، و ساساندرا ساخته شده بر ظرفیت آبیاری آن افزوده و موجب بارورترشدن کشاورزی این کشور شده و بیشه زارهای آن را به زیستگاه های متعددی برای حیات وحش، به ویژه فیل و اسب آبی، و نیز پیگمه ها تبدیل کرده است. اقلیم ساحل عاج در نواحی ساحلی خیلی گرم و شرجی و در نواحی مرکزی و شمالی گرم و مرطوب است و مقدار بارندگی آن بین ۱,۲۰۰ تا ۲,۱۰۰ میلی متر متغیر است. شهرهای مهم این کشور عبارت اند از آبیجان، بوآکه، گانیوآ، و مان.
اقتصاد. بیشترین نیروی کار این کشور (۵۱ درصد) به کشاورزی مشغولند و کاکائو، قهوه، چوب، شیلات، و پنبه از اقلام صادراتی آن به حساب می آید. آهن، مس، نیکل، اورانیوم، بوکسیت، کوبالت، الماس، و نفت منابع زیرزمینی آن را تشکیل می دهند؛ سیمان، نساجی، فرآوری مواد غذایی، فرآورده های گوشتی، چرم، مصنوعات فلزی و نیز مونتاژ اتومبیل ازجمله فعالیت های صنعتی آن به شمار می روند.
وضعیت بهداشت هنوز رضایت بخش نیست. مالاریا، اسهال خونی، و سل کمابیش در این کشور شیوع دارد و میزان بی سوادی که معیار فعالیت های آموزشی است، تأمل برانگیز است.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور ساحل عاج، جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون گذاری است. مجلس آن از ۲۲۵ عضو تشکیل می شود که هر پنج سال یک بار با آرای عمومی انتخاب می شوند. شخص رئیس جمهور نیز با آرای عمومی به این سمت برگزیده می شود. دورۀ ریاست جمهوری پنج سال است و مسئولیت اجرایی با شخص رئیس جمهور است.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور ساحل عاج۱۹,۷۳۸,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۵۵ نفر در کیلومتر مربع می رسد. اکثریت جمعیت این کشور را سیاهان آکان (۴۱.۵ درصد) تشکیل می دهند. ۶۰ درصد از آنان پیرو باورهای مذهبی سنتی و قبیله ای اند و مسلمانان با ۲۰ درصد در ردۀ دوم قرار دارند. ۵۴ درصد از این جمعیت روستانشین اند و زبان رسمی آنان فرانسوی است. اروپاییانی که برای شکار فیل و تجارت عاج به این سرزمین وارد شدند، آن جا را کوت دوآر (ساحل عاج) نامیدند. فرانسوی ها در آغاز قرن ۱۹ به میان قبایل این سرزمین نفوذ کردند و در ۱۸۸۹ آن جا را تحت الحمایۀ خود قرار دادند و همراه با بخش وسیعی از ولتای علیا مستعمرۀ افریقای غربی فرانسه را تأسیس کردند. این کشور در ۱۹۵۸ به وضعیت خودگردانی داخلی رسید و در ۷ اوت ۱۹۶۰ به استقلال کامل دست یافت و به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد.