ساحل برده (آفریقای غربی). ساحل برده یک نام تاریخی است که قبلاً برای بخش هایی از غرب آفریقا ساحلی در امتداد خط مقدم بنین استفاده شده است. این نام در تاریخ منطقه به عنوان منبع اصلی بردگان آفریقایی در طول تجارت برده آتلانتیک از اوایل قرن ۱۶ تا اواخر قرن نوزدهم مشتق شده است.
منابع اروپایی شروع به مستندسازی توسعه تجارت در این منطقه و ادغام آن در تجارت برده آتلانتیک در سال ۱۶۷۰ کردند. تجارت برده در قرن های هجدهم و نوزدهم چنان گسترده بود که «جامعهٔ اقیانوس اطلس» شکل گرفت. [ ۱] تجارت برده توسط پرتغالی ها، هلندی ها، فرانسوی ها و بریتانیا انجام می شد. بردگان به دنیای جدید و بیشتر به برزیل و کارائیب رفتند. بنادری که در آنها بردگان از آفریقا صادر می شدند عبارتند از اویده، لاگوس، Aného ( کوچک پوپو ) ، بزرگ پوپو، اگوی، Jakin، پورتو نووو، و Badagry.
محققان تخمین می زنند که بین دو تا سه میلیون برده از این منطقه صادر شده و برای تولید کالاهای مانند الکل و تنباکو از آمریکا و پارچه های اروپایی استفاده می شدند. برآوردهای فعلی این است که حدود ۱۲ میلیون آفریقایی در سراسر ساحل اقیانوس اطلس از غرب آفریقا حمل شدند، اگر چه تعداد برده خریداری شده توسط معامله گران به میزان قابل توجهی بالاتر بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
این تبادل پیچیده ارتباطات سیاسی و فرهنگی و تجاری بین این سه منطقه را تقویت کرد. مذاهب، سبک های معماری، زبان، دانش و دیگر کالاهای جدید در این زمان مخلوط شدند. علاوه بر بردگان، مردان آزاد، از مسیرهای مبادله برای سفر به مکان های جدید استفاده می کردند و بردگان و مسافران آزاد هر دو در تلفیق فرهنگ های اروپایی و آفریقایی کمک کردند. ارتباط در حوزه تجارت بسیار گسترده بود، تا جایی که حتی تک تک بردگان را می توانستند ردیابی کنند. [ ۵]
پس از آنکه برده داری توسط کشورهای اروپایی لغو شد، تجارت برده به جای نمایندگان دولت، توسط معامله گران مستقل ادامه یافت. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنابع اروپایی شروع به مستندسازی توسعه تجارت در این منطقه و ادغام آن در تجارت برده آتلانتیک در سال ۱۶۷۰ کردند. تجارت برده در قرن های هجدهم و نوزدهم چنان گسترده بود که «جامعهٔ اقیانوس اطلس» شکل گرفت. [ ۱] تجارت برده توسط پرتغالی ها، هلندی ها، فرانسوی ها و بریتانیا انجام می شد. بردگان به دنیای جدید و بیشتر به برزیل و کارائیب رفتند. بنادری که در آنها بردگان از آفریقا صادر می شدند عبارتند از اویده، لاگوس، Aného ( کوچک پوپو ) ، بزرگ پوپو، اگوی، Jakin، پورتو نووو، و Badagry.
محققان تخمین می زنند که بین دو تا سه میلیون برده از این منطقه صادر شده و برای تولید کالاهای مانند الکل و تنباکو از آمریکا و پارچه های اروپایی استفاده می شدند. برآوردهای فعلی این است که حدود ۱۲ میلیون آفریقایی در سراسر ساحل اقیانوس اطلس از غرب آفریقا حمل شدند، اگر چه تعداد برده خریداری شده توسط معامله گران به میزان قابل توجهی بالاتر بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
این تبادل پیچیده ارتباطات سیاسی و فرهنگی و تجاری بین این سه منطقه را تقویت کرد. مذاهب، سبک های معماری، زبان، دانش و دیگر کالاهای جدید در این زمان مخلوط شدند. علاوه بر بردگان، مردان آزاد، از مسیرهای مبادله برای سفر به مکان های جدید استفاده می کردند و بردگان و مسافران آزاد هر دو در تلفیق فرهنگ های اروپایی و آفریقایی کمک کردند. ارتباط در حوزه تجارت بسیار گسترده بود، تا جایی که حتی تک تک بردگان را می توانستند ردیابی کنند. [ ۵]
پس از آنکه برده داری توسط کشورهای اروپایی لغو شد، تجارت برده به جای نمایندگان دولت، توسط معامله گران مستقل ادامه یافت. [ ۶]
wiki: ساحل برده (آفریقای غربی)