ساتیریکون (Satyrikon)
داستانی منسوب به پترونیوس، به زبان لاتینی، نوشته شده در قرن ۱م. این داستان، که فقط قطعاتی از کتاب های پانزدهم و شانزدهم آن به جا مانده است، سرگذشت انکولیپوس و دوستانش، آسکولتوس و گیتون، را بازمی گوید. انکولیپوس، که از ذوق و سواد ادبی نیز برخوردار است، در شهرهای جنوبی ایتالیا ولگردی می کند و برای به دست آوردن پول به هر کاری، از دزدی گرفته تا کلاهبرداری، دست می زند و حتی از سواد ادبی خود برای یافتن لقمه نانی استفاده می کند. درپی وقایعی سه رفیق پولی به دست می آورند و چون بضاعت مالی شان روبه بهبود می نهد، ماجراهای عاشقانه ای برایشان پیش می آید. چندی بعد آسکولتوس از ایشان جدا می شود و به دشمنی با آنان برمی خیزد. انکولیپوس و گیتون دستگیر و شکنجه می شوند، اما می گریزند. آسکولتوس با زنی به نام کیرکه و پیشخدمت او درحالی رابطۀ عاشقانه برقرار می کند که نام خود را عوض کرده است. آنچه از داستان به جا مانده همین بخش های اندک است؛ مجموعه ای از روابط و تعقیب وگریزها که به واقع معلوم هم نیست سرانجام قهرمانان چه می شود. این اثر نمایشگر روح هرزگی و درنده خویی دوره ای از تاریخ روم است. زبان منقح آن که درعین حال با اصطلاحات عامیانه درآمیخته، ستوده شده است.
