ساتی ، اِریک (۱۸۶۶ـ۱۹۲۵)(Satie, Erik)
ساتی ، اِریک
آهنگ ساز فرانسوی. قطعه های او برای پیانو، مثل سه ژیمنوپِدی(۱۸۸۸)، دقیق و غم انگیزند و بیان رُمانتیک را با برداشت هایی فراواقعی هجو می کنند. نگاه زیباشناسانه او، ساده و هجو آمیز، مثلاً در مس فقرا(۱۸۹۵)، از منظر ملی گرایی، پادزهری در مقابل افراط کاری های ناشی از رمانتیسیسم آلمانی بود. ساتی که مقتدای آهنگ سازان گروه ششبرشمرده می شد، مفهوم موزیک دآموبلمان (موسیقی مبلمان)را ترویج می کرد، که خبر از پیدایش رادیو می داد. سفارشی از جانب دیاگیلف، به ساخته شدن بالۀ رژه(۱۹۱۷) منجر شد، که در سازبندی آن از بوق کارخانه، ماشین تحریر، و سوت کشتی استفاده شده بود. ساتی برای موسیقی فیلم آنتراکتساختۀ رنه کلر(۱۹۲۴)، سبک تازه ای ابداع کرد. پدر ساتی آهنگ ساز و ناشر آثار موسیقی در پاریس بود و مادرش، اوژنی ساتی بارنِچ، قطعه های کوچک و ساده ای برای پیانو می ساخت. ساتی فقط یک سال در کنسرواتوار پاریس ماند و پس از آن با نوازندگی در کافه ها و ساختن موسیقی برای، هیپسا، ترانه سرای مونمارترو پوِلت دارتی، خوانندۀ تالارهای کنسرت، زندگی حقیرانه ای را درپیش گرفت. از طریق دوستی با دبوسیدر حدود ۱۸۹۰، با حلقۀ اندیشمندان ارتباط یافت. همچنین در ۴۰سالگی به تحصیل در اسکولا کانتورومزیرنظر ونسان دَ اندیو آلبر روسلپرداخت. دراین حال به انتشار قطعه های کوچکی برای پیانو با عنوان های عجیب و غریب ادامه داد. در سال های بعد با ژان کوکتوآشنا شد و در آرکوییمدرسه ای بنا کرد و در آن به آزمودن تأثیر برخی اندیشه ها بر آهنگ سازان جوان تری مثل پولانک، اوریک، و میّوپرداخت و آن ها را از سبک رُمانتیک که تحت تأثیر آهنگ سازان آلمانی، به خصوص واگنر، پدید آمده بود دور کرد و به سوی سبکی بی آلایش تر، فشرده تر و وابسته به کلمات پیش رفت.
ساتی ، اِریک
آهنگ ساز فرانسوی. قطعه های او برای پیانو، مثل سه ژیمنوپِدی(۱۸۸۸)، دقیق و غم انگیزند و بیان رُمانتیک را با برداشت هایی فراواقعی هجو می کنند. نگاه زیباشناسانه او، ساده و هجو آمیز، مثلاً در مس فقرا(۱۸۹۵)، از منظر ملی گرایی، پادزهری در مقابل افراط کاری های ناشی از رمانتیسیسم آلمانی بود. ساتی که مقتدای آهنگ سازان گروه ششبرشمرده می شد، مفهوم موزیک دآموبلمان (موسیقی مبلمان)را ترویج می کرد، که خبر از پیدایش رادیو می داد. سفارشی از جانب دیاگیلف، به ساخته شدن بالۀ رژه(۱۹۱۷) منجر شد، که در سازبندی آن از بوق کارخانه، ماشین تحریر، و سوت کشتی استفاده شده بود. ساتی برای موسیقی فیلم آنتراکتساختۀ رنه کلر(۱۹۲۴)، سبک تازه ای ابداع کرد. پدر ساتی آهنگ ساز و ناشر آثار موسیقی در پاریس بود و مادرش، اوژنی ساتی بارنِچ، قطعه های کوچک و ساده ای برای پیانو می ساخت. ساتی فقط یک سال در کنسرواتوار پاریس ماند و پس از آن با نوازندگی در کافه ها و ساختن موسیقی برای، هیپسا، ترانه سرای مونمارترو پوِلت دارتی، خوانندۀ تالارهای کنسرت، زندگی حقیرانه ای را درپیش گرفت. از طریق دوستی با دبوسیدر حدود ۱۸۹۰، با حلقۀ اندیشمندان ارتباط یافت. همچنین در ۴۰سالگی به تحصیل در اسکولا کانتورومزیرنظر ونسان دَ اندیو آلبر روسلپرداخت. دراین حال به انتشار قطعه های کوچکی برای پیانو با عنوان های عجیب و غریب ادامه داد. در سال های بعد با ژان کوکتوآشنا شد و در آرکوییمدرسه ای بنا کرد و در آن به آزمودن تأثیر برخی اندیشه ها بر آهنگ سازان جوان تری مثل پولانک، اوریک، و میّوپرداخت و آن ها را از سبک رُمانتیک که تحت تأثیر آهنگ سازان آلمانی، به خصوص واگنر، پدید آمده بود دور کرد و به سوی سبکی بی آلایش تر، فشرده تر و وابسته به کلمات پیش رفت.
wikijoo: ساتی_،_اریک_(۱۸۶۶ـ۱۹۲۵)