ساترن ای ال - ۳۱ ( به انگلیسی: Saturn AL - 31 ) یک خانواده از موتورهای توربوفن نظامی است که نخست به دست شرکت لیولکا - ساترن در جماهیر شوروی ساخته شده بود. شرکت نامبرده که امروزه ان پی او ساترن نامیده می شود این موتور را برای نخستین بار در جنگندهٔ برتری هوایی سوخو - ۲۷ به کار برد. این موتور به صورت خشک ۷۵ کیلونیوتن نیرو تولید می کند و با پس سوز نیز به نیروی ۱۲۲ کیلونیوتن می رسد؛[ ۱] در مدل AL - 37FU این نیرو به ۱۴۵ کیلونیوتون با پس سوز نیز می رسد. خانوادهٔ ای ال - ۳۱ امروزه در همهٔ جنگنده های سوخو - ۲۷ و مدل های مشابه آن به کار می روند و حتی جنگنده های چینی چنگدو جی - ۱۰ و چنگدو جی - ۲۰ نیز از این موتور بهره می برند.
موتورهای AL - 31FP و AL - 37FU دارای فناوری جهت دهی رانش هستند؛ این فناوری در جنگنده های سوخو - ۳۰ مدل MKI برای هندوستان و مدل MAM برای مالزی به کار رفته است. AL - 31FP می تواند نازل موتور خود را تا بیشینهٔ ۱۵درجه حرکت بدهد. نرخ سرعت حرکت این نازل ۳۰درجه بر ثانیه است. فناوری جهت دهی رانش در گذشته تنها برای گام دینامیک به کار گرفته می شد؛ ولی بعدها در «گردش و انحراف» هم به کار رفت. موتور AL - 31FP امروزه در شرکت هندوستان آیروناتیکس نیز تولید می شود و قرارداد سنگینی برای انتقال کامل فناوری از روسیه به هندوستان بسته شده است. [ ۱۳] این موتور در جریان هوای ناهمسان هم به خوبی کار می کند. بازهٔ زمانی اورهال برای موتور AL - 31F برابر با ۱۰۰۰ ساعت است و عمر نهایی این موتور ۳۰۰۰ ساعت می باشد. شرکت سالیوت مدل AL - 31FN از این موتور را برای جنگنده چنگدو جی - ۱۰ تأمین کرده است. درحالیکه چنگدو جی - ۲۰ از AL - 31FM2 استفاده می کند ولی این جنگندهٔ سنگین در انتظار برای دریافت یک موتور بومی چینی با نام WS - 15 است. [ ۱۴] بنا به گفتهٔ «ویکتور میهایلوویچ» طراح ارشد موتورهای سری ۱۱۷ و ۱۱۷ - اس از شرکت ساترن، موتور چینی WS - 10 با کمک بروشورهای فنی و مشاورهٔ مهندسان روسی ساخته شده است. [ ۱۵] چندی بعد این گفتهٔ مهندس روسی توسط شرکت صنعت هوانوردی چین تأیید شده است. [ ۱۶]
موتور AL - 41 یک پروژهٔ بروزرسانی گسترده بر روی موتور AL - 31F بوده که در نهایت به ساخت دو موتور AL - 41F1S و AL - 41F1 انجامیده است. قرار بود این موتور در جنگندهٔ سوخو - ۵۷ نصب شود. برنامهٔ ساخت موتور AL - 41F در سال ۱۹۸۲ میلادی پایه ریزی شد و نخستین پیش نمونهٔ آن با میگ - ۲۵ آزمایش شد. این پروژه دراصل برای تأمین موتور پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ درنظر گرفته شده بود و با لغو شدن آن پروژه، ساخت موتور نیز متوقف شد. این پروژه درنهایت به تولید دو موتور با نام های ۱۱۷ و ۱۱۷ - اس انجامید. [ ۱۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموتورهای AL - 31FP و AL - 37FU دارای فناوری جهت دهی رانش هستند؛ این فناوری در جنگنده های سوخو - ۳۰ مدل MKI برای هندوستان و مدل MAM برای مالزی به کار رفته است. AL - 31FP می تواند نازل موتور خود را تا بیشینهٔ ۱۵درجه حرکت بدهد. نرخ سرعت حرکت این نازل ۳۰درجه بر ثانیه است. فناوری جهت دهی رانش در گذشته تنها برای گام دینامیک به کار گرفته می شد؛ ولی بعدها در «گردش و انحراف» هم به کار رفت. موتور AL - 31FP امروزه در شرکت هندوستان آیروناتیکس نیز تولید می شود و قرارداد سنگینی برای انتقال کامل فناوری از روسیه به هندوستان بسته شده است. [ ۱۳] این موتور در جریان هوای ناهمسان هم به خوبی کار می کند. بازهٔ زمانی اورهال برای موتور AL - 31F برابر با ۱۰۰۰ ساعت است و عمر نهایی این موتور ۳۰۰۰ ساعت می باشد. شرکت سالیوت مدل AL - 31FN از این موتور را برای جنگنده چنگدو جی - ۱۰ تأمین کرده است. درحالیکه چنگدو جی - ۲۰ از AL - 31FM2 استفاده می کند ولی این جنگندهٔ سنگین در انتظار برای دریافت یک موتور بومی چینی با نام WS - 15 است. [ ۱۴] بنا به گفتهٔ «ویکتور میهایلوویچ» طراح ارشد موتورهای سری ۱۱۷ و ۱۱۷ - اس از شرکت ساترن، موتور چینی WS - 10 با کمک بروشورهای فنی و مشاورهٔ مهندسان روسی ساخته شده است. [ ۱۵] چندی بعد این گفتهٔ مهندس روسی توسط شرکت صنعت هوانوردی چین تأیید شده است. [ ۱۶]
موتور AL - 41 یک پروژهٔ بروزرسانی گسترده بر روی موتور AL - 31F بوده که در نهایت به ساخت دو موتور AL - 41F1S و AL - 41F1 انجامیده است. قرار بود این موتور در جنگندهٔ سوخو - ۵۷ نصب شود. برنامهٔ ساخت موتور AL - 41F در سال ۱۹۸۲ میلادی پایه ریزی شد و نخستین پیش نمونهٔ آن با میگ - ۲۵ آزمایش شد. این پروژه دراصل برای تأمین موتور پروژهٔ میگ ۱٫۴۴ درنظر گرفته شده بود و با لغو شدن آن پروژه، ساخت موتور نیز متوقف شد. این پروژه درنهایت به تولید دو موتور با نام های ۱۱۷ و ۱۱۷ - اس انجامید. [ ۱۷]
wiki: ساترن ای ال ۳۱