سابری

لغت نامه دهخدا

سابری. [ ب ِ ری ی ] ( ع ص نسبی ، اِ ) بیاء نسبت نوعی از جامه های تُنک و گرانمایه. ( آنندراج ). نوعی از جامه های تنک. ( منتهی الارب ). جامه ای است ابریشمی و تنک و باریک و گرانمایه. ( شمس اللغات ). جامه ای نازک و نیکو منسوب به سابور موضعی است از فارس. و این نسبت بر غیر قیاس است. جامه ای است باریک و جید. ( شرح قاموس ). سابریة. ( الانساب سمعانی ). جامه تنک نیکو. ذوالرمه گوید:
فجأت بنسج العنکبوت کانّه
علی عصویها سابری مشبرق.
( تاج العروس ).
بمنزلة لایشتکی السل أهلها
و عیش کمثل السابری رقیق.
( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ).
- امثال :
عرض سابری ؛ عرضه داشتن سابری. یعنی مختصر است و نیکو. این مثل را کسی گوید که چیزی باو عرضه دارند که مبالغه ای در آن نباشد. زیرا که سابری نیکوترین جامه هاست و هر کس بکمترین عرض آن ، بدان میل و رغبت کند. ( تاج العروس ) ( ترجمه قاموس ) ( ترجمه صحاح ) ( منتهی الارب ). عرض سابری زیرا که آن ثوبی است که بادنی پهنای آن رغبت کرده میشود در آن. ( شرح قاموس ) .
|| هر جامه تُنک ونیکو. ( منتهی الارب ) ( قطر المحیط ). و رجوع به صابوری در این لغت نامه شود. || هر چیز نازک. ( تاج العروس ). || زره باریک بافت استوار ساخت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( ترجمه ٔقاموس ) ( ترجمه صحاح ) ( شرح قاموس ). و این زره منسوب بشاپور ذوالاکتاف است. ( تاج العروس ). || نوعی از بهترین خرما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( قطر المحیط ). نوعی خرمای لطیف. گویند: اجود تمر الکوفه النرسیسان والسابری. ( ترجمه قاموس ) ( ترجمه صحاح ) ( اقرب الموارد ) ( شرح قاموس ).

سابری. [ ب ِ ری ی ] ( ص نسبی ) منسوب است به نوعی از البسه که آن را سابریه نامند. ( سمعانی ).

سابری. [ ب ِ ری ی ] ( اِخ ) اسماعیل بن سمیع حنفی کوفی فروشنده سابری مکنی به ابومحمد از مردم کوفه و از محدثان است. ( سمعانی ).

سابری. [ ب ِ ] ( اِخ ) خررج ( ؟ ) بن عثمان سعدی فروشنده سابری مکنی به ابوالخطاب از محدثان است. ( سمعانی ).

سابری. [ ب ِ ] ( اِخ ) محمدبن عبدالعزیز عدوی قرشی صاحب السابری. معروف به صاعقه ، از مردم بغداد از محدثان است. ( سمعانی ).

سابری. [ ب ِ ] ( اِخ ) محمدبن مغیرةبن نصر مکنی به ابوعلی. از محدثان است. ( سمعانی ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ معین

(بِ ) (ص . اِ. ) ۱ - نوعی جامة ابریشمی لطیف و گرانمایه . ۲ - هر چیز نازک .

فرهنگ عمید

۱. از مردم سابور.
۲. مربوط به سابور: ناگه آمد بانگ کوس سابری از سیّرا / راست گویی بود نالان بر تن او زارزار (مسعودسعد: ۱۶۳ ).
۳. نوعی جامۀ ابریشمی لطیف.
۴. زره محکم ریزبافت.
۵. نوعی خرمای لطیف.

پیشنهاد کاربران

بپرس