سؤال و جواب

[ویکی فقه] سؤال و جواب آن است که متکلم آن چه را که بین دو کس واقع شده، در شعر به صورت پرسش و پاسخ یا پیغام و جواب به لفظی بلیغ و با اسلوبی لطیف بیان کند، و تمام شعر مبتنی بر پرسش و پاسخ یا گفت وگو باشد.
سؤال و جواب آن است که متکلم آن چه را که بین دو کس واقع شده، در شعر به صورت پرسش و پاسخ یا پیغام و جواب به لفظی بلیغ و با اسلوبی لطیف بیان کند، و تمام شعر مبتنی بر پرسش و پاسخ یا گفت وگو باشد.
توضیح
در این نوع شعر معمولا، در مصرع یا بیت اول سؤال به میان می آید و در مصرع یا بیت دوم جواب آن داده می شود. این صنعت به گونه ای است که زمینه های ذهنی مخاطب را بر می انگیزد و شکلی از گفت وگو را ایجاد می کند و مخاطب را در جواب شعری و لذت هنری شعر بهره مند می کند. نمونه های این صنعت از نخستین برهه های پیدایش ادبیات فارسی وجود دارد. مانند: "گفت وگوی زاغ سیاه و باز سفید" در دیوان عنصری و سؤال و جواب های عاشقان و معشوقان، اشیاء و آدم ها، آدم ها با آفریده های ذهنی؛ نمونه های موفق سؤال و جواب را در شعر حافظ، مولانا، نظامی و دیگر شاعران و نویسندگان بزرگ می توان دید.
← مثالی از حافظ
← استفاده از برخی کلمات
...