زیین
لغت نامه دهخدا
زیین. [ زَ ] ( هزوارش ، ص ) به لغت زند و پازند، بمعنی دراز و بلند باشد که نقیض کوتاه است. ( برهان ) ( آنندراج ). به لغت زند، دراز و بلند، ضد کوتاه. ( ناظم الاطباء ). هزوارش «زیئن » ، «زاین » ، پهلوی «بولند» ، بلند. ( حاشیه برهان چ معین ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید