زیگبرت سوم ( زادهٔ ۶۳۰ یا ۶۳۱ – درگذشتهٔ ۱ فوریهٔ ۶۵۶ ) پادشاه فرانک های اوسترازیا از ۶۳۴ تا ۶۵۶ بود. او یکی از نخستین پادشاهان دودمان مروونژی بود که از خود هیچ قدرتی نداشت و ادارهٔ تمامی امور پادشاهیش در دستان شهرداران کاخ هایش قرار داشت. چنین پادشاهانی را به اصطلاح rois fainéants به معنای «پادشاهان تنبل» لقب داده بودند. [ ۱]
زیگبرت فرزند داگوبرت یکم، پادشاه فرانک ها بود. داگوبرت دراصل آخرین پادشاه مروونژی بود که نه تنها در نام، بلکه در عمل نیز قلمرو یکپارچهٔ تحت فرمانش را خود اداره می کرد. [ ۲] او در سال ۶۳۴ و به منظور آرام ساختن نجیب زادگان اوسترازیایی، پسر سه سالهٔ خود زیگبرت سوم را پادشاه آنان ساخت. [ ۱] [ ۲] نایب السلطنه های زیگبرت خردسال در اوسترازیا نخست اسقف شونیبرتِ کُلنی و دوک آدالژیزیل بودند، اما پس از مرگ داگوبرت در سال ۶۳۹، شونیبرت همراه با پپن یکم لاندنی، شهردار کاخ اوسترازیا، ادارهٔ امور را به عنوان نایب السلطنه در دست گرفتند. پپن یکم در ۶۴۰ درگذشت و پس از او پسرش گریمولد در ۶۴۲ یا ۶۴۳، هم به عنوان شهردار کاخ و هم به عنوان نایب السلطنهٔ زیگبرت سوم، جانشین پدرش شد. [ ۱]
گریمولد سپس درگیر جنگ قدرتی با اوتو، آموزگار زیگبرت گردید که در نتیجهٔ آن تورینگن ( واقع در آلمان امروزی ) توانست در اوایل دههٔ ۶۴۰ میلادی به خودمختاری برسد. [ ۱] در حدود سال ۶۵۰ زیگبرت که تا آن زمان فرزندی نداشت صاحب پسری شد که او را داگوبرت نامید. [ ۳] با وجود این گریمولد که پیشتر پادشاه بدون فرزند را مجاب به پذیرش پسر خودش با نام شیلدبرت کرده بود، پس از مرگ زیگبرت سوم در فوریهٔ ۶۵۶ در متز، داگوبرت را که اینک جانشین قانونی پدرش بود را سر تراشید و به صومعه ای در ایرلند تبعید کرد. [ ۱] پس از آن گریمولد که از دودمان کارولنژی ها بود و پس از ۱۳ سال خدمت به زیگبرت سوم از قدرت و ثروت قابل توجهی برخوردار شده بود، شرایط را برای تغییر قدرت از خاندان حاکم مروونژی به خاندان خودش مناسب دید و توانست برای مدتی کوتاه، پسرش شیلدبرت را بر تخت پادشاهی اوسترازیا نشاند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزیگبرت فرزند داگوبرت یکم، پادشاه فرانک ها بود. داگوبرت دراصل آخرین پادشاه مروونژی بود که نه تنها در نام، بلکه در عمل نیز قلمرو یکپارچهٔ تحت فرمانش را خود اداره می کرد. [ ۲] او در سال ۶۳۴ و به منظور آرام ساختن نجیب زادگان اوسترازیایی، پسر سه سالهٔ خود زیگبرت سوم را پادشاه آنان ساخت. [ ۱] [ ۲] نایب السلطنه های زیگبرت خردسال در اوسترازیا نخست اسقف شونیبرتِ کُلنی و دوک آدالژیزیل بودند، اما پس از مرگ داگوبرت در سال ۶۳۹، شونیبرت همراه با پپن یکم لاندنی، شهردار کاخ اوسترازیا، ادارهٔ امور را به عنوان نایب السلطنه در دست گرفتند. پپن یکم در ۶۴۰ درگذشت و پس از او پسرش گریمولد در ۶۴۲ یا ۶۴۳، هم به عنوان شهردار کاخ و هم به عنوان نایب السلطنهٔ زیگبرت سوم، جانشین پدرش شد. [ ۱]
گریمولد سپس درگیر جنگ قدرتی با اوتو، آموزگار زیگبرت گردید که در نتیجهٔ آن تورینگن ( واقع در آلمان امروزی ) توانست در اوایل دههٔ ۶۴۰ میلادی به خودمختاری برسد. [ ۱] در حدود سال ۶۵۰ زیگبرت که تا آن زمان فرزندی نداشت صاحب پسری شد که او را داگوبرت نامید. [ ۳] با وجود این گریمولد که پیشتر پادشاه بدون فرزند را مجاب به پذیرش پسر خودش با نام شیلدبرت کرده بود، پس از مرگ زیگبرت سوم در فوریهٔ ۶۵۶ در متز، داگوبرت را که اینک جانشین قانونی پدرش بود را سر تراشید و به صومعه ای در ایرلند تبعید کرد. [ ۱] پس از آن گریمولد که از دودمان کارولنژی ها بود و پس از ۱۳ سال خدمت به زیگبرت سوم از قدرت و ثروت قابل توجهی برخوردار شده بود، شرایط را برای تغییر قدرت از خاندان حاکم مروونژی به خاندان خودش مناسب دید و توانست برای مدتی کوتاه، پسرش شیلدبرت را بر تخت پادشاهی اوسترازیا نشاند. [ ۴]
wiki: زیگبرت سوم