زیپولی، ریکارْدو (۱۹۵۲)(Zipoli, Riccardo)
زیپولی، ریکارْدو
خاورشناس ایتالیایی. در رم رشتۀ عکاسی و فیلم برداری خواند و زبان و ادبیات فارسی را نیز فراگرفت. در ۱۹۷۳ یک دورۀ ده ماهۀ زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران به پایان برد. از ۱۹۷۶ به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز پرداخت. برخی از مقاله های زیپولی در مجلات ادبی ایران، چون کیهان فرهنگی، کتاب نمای ایران و بررسی های تاریخی به چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ قابوس نامه به ایتالیایی؛ کاربرد واژۀ داغ در دواوین فرخی، حافظ، عرفی و کلیم؛ چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده می شود؛ باغی در صدا که زندگی نامۀ سهراب سپهری با نمونه هایی از اشعار وی و ترجمۀ آن ها به ایتالیایی است (فلورانس، ۱۹۹۵).
زیپولی، ریکارْدو
خاورشناس ایتالیایی. در رم رشتۀ عکاسی و فیلم برداری خواند و زبان و ادبیات فارسی را نیز فراگرفت. در ۱۹۷۳ یک دورۀ ده ماهۀ زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران به پایان برد. از ۱۹۷۶ به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز پرداخت. برخی از مقاله های زیپولی در مجلات ادبی ایران، چون کیهان فرهنگی، کتاب نمای ایران و بررسی های تاریخی به چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ قابوس نامه به ایتالیایی؛ کاربرد واژۀ داغ در دواوین فرخی، حافظ، عرفی و کلیم؛ چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده می شود؛ باغی در صدا که زندگی نامۀ سهراب سپهری با نمونه هایی از اشعار وی و ترجمۀ آن ها به ایتالیایی است (فلورانس، ۱۹۹۵).
wikijoo: زیپولی،_ریکاردو_(۱۹۵۲)