زینْگ جیان، گائو (۱۹۴۰)(Xingjian, Gao)
(به چینی: سینگ جیان) رمان نویس، نمایش نامه نویس، و هنرمند فرانسوی، زادۀ چین. نوشته های او دیدگاه هایش را در مقام فعال سیاسی و حامی حقوق بشر منعکس می کند. آثار او فلسفۀ ذِن را با نگرش نوین در می آمیزد و مبارزات شخصی مردمش را در زمینۀ تاریخ چینی نشان می دهد. کتاب های او در چین ممنوع اند، ازجمله رمان تحسین برانگیز کوهستان جان(۱۹۸۹)، که جست وجویی عارفانه را در میان ایالت های جنوبی و جنوب غربی چین توصیف می کند و در جست وجوی آزادی شخصی، ریشه ها، و آرامش درون است. در سال ۲۰۰۰ برای مجموعۀ آثارش، که اعتباری عمومی، بینش تلخ، و مهارت زبانی دارد و راه های تازه ای پیش روی رمان و نمایش چینی گشوده است، برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. گائو نخستین چینی است که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. زینگ جیان را در چین عنصر نامطلوب شناختند و همۀ آثارش بعد از چاپ نمایش نامۀ پناهنده هاممنوع اعلام شد، زیرا براساس قتل عام دانشجویان تظاهرکننده در میدان تیانانمنپکندر ۱۹۸۹ بود. چندین مقالۀ انتقادی، داستان کوتاه، ترجمه، و کتاب دربارۀ فنون نمایش نامه نویسی و داستان نویسی دارد. نقاش نیز هست و طرح جلد کتاب هایش را خود برعهده دارد و در بیش از ۳۰ نمایشگاه بین المللی شرکت کرده است. زینگ جیان در گانجو (گانژو)، ایالت جیانگسی، به دنیا آمد. در رشتۀ زبان فرانسوی از دانشگاه پکن فارغ التحصیل شد. شروع به نوشتن کرد، امّا در جریان انقلاب فرهنگی، پس از آن که به اردوگاه «بازآموزی» و پنج سال زندان با اعمال شاقه در آن جا (در دهۀ ۱۹۶۰) فرستاده شد، چمدانی از آثارش را سوزاند. تا ۱۹۷۹ اجازۀ انتشار آثارش را نداشت. نمایش نامه های تجربی اش بسیاری را رنجاند و یک سال پس از آن که حکومت، انتشار ساحل دیگررا ممنوع اعلام کرد (۱۹۸۶) به پاریس رفت. پس از فاجعۀ میدان تیانانمن، از عضویت حزب کمونیست کناره گیری کرد و به تابعیت فرانسه درآمد.
(به چینی: سینگ جیان) رمان نویس، نمایش نامه نویس، و هنرمند فرانسوی، زادۀ چین. نوشته های او دیدگاه هایش را در مقام فعال سیاسی و حامی حقوق بشر منعکس می کند. آثار او فلسفۀ ذِن را با نگرش نوین در می آمیزد و مبارزات شخصی مردمش را در زمینۀ تاریخ چینی نشان می دهد. کتاب های او در چین ممنوع اند، ازجمله رمان تحسین برانگیز کوهستان جان(۱۹۸۹)، که جست وجویی عارفانه را در میان ایالت های جنوبی و جنوب غربی چین توصیف می کند و در جست وجوی آزادی شخصی، ریشه ها، و آرامش درون است. در سال ۲۰۰۰ برای مجموعۀ آثارش، که اعتباری عمومی، بینش تلخ، و مهارت زبانی دارد و راه های تازه ای پیش روی رمان و نمایش چینی گشوده است، برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. گائو نخستین چینی است که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. زینگ جیان را در چین عنصر نامطلوب شناختند و همۀ آثارش بعد از چاپ نمایش نامۀ پناهنده هاممنوع اعلام شد، زیرا براساس قتل عام دانشجویان تظاهرکننده در میدان تیانانمنپکندر ۱۹۸۹ بود. چندین مقالۀ انتقادی، داستان کوتاه، ترجمه، و کتاب دربارۀ فنون نمایش نامه نویسی و داستان نویسی دارد. نقاش نیز هست و طرح جلد کتاب هایش را خود برعهده دارد و در بیش از ۳۰ نمایشگاه بین المللی شرکت کرده است. زینگ جیان در گانجو (گانژو)، ایالت جیانگسی، به دنیا آمد. در رشتۀ زبان فرانسوی از دانشگاه پکن فارغ التحصیل شد. شروع به نوشتن کرد، امّا در جریان انقلاب فرهنگی، پس از آن که به اردوگاه «بازآموزی» و پنج سال زندان با اعمال شاقه در آن جا (در دهۀ ۱۹۶۰) فرستاده شد، چمدانی از آثارش را سوزاند. تا ۱۹۷۹ اجازۀ انتشار آثارش را نداشت. نمایش نامه های تجربی اش بسیاری را رنجاند و یک سال پس از آن که حکومت، انتشار ساحل دیگررا ممنوع اعلام کرد (۱۹۸۶) به پاریس رفت. پس از فاجعۀ میدان تیانانمن، از عضویت حزب کمونیست کناره گیری کرد و به تابعیت فرانسه درآمد.
wikijoo: زینگ_جیان،_گایو_(۱۹۴۰)