زینت ده

لغت نامه دهخدا

زینت ده. [ ن َ دِه ْ ] ( نف مرکب )زینت گر. زینت دهنده. که آراید و پیراید :
پنهان شده روی در گلستان
زینت ده گلستانم اینست.
نظامی.
رجوع به زینت و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

زینت گر . زینت دهنده

پیشنهاد کاربران

بپرس