زین العابدین حائری مازندرانی ( زاده ۱۱۹۱ خورشیدی در بابل، درگذشت ۲۶ تیر ۱۲۶۸ در کربلا ) روحانی شیعه اهل ایران و از مراجع تقلید کربلا، از شاگردان سید ابراهیم قزوینی، محمدحسن نجفی و میرزا محمد هندی.
وی پس از مرگ میرزا محمد هندی جانشینش شد و اغلب مقلدین او از اهالی هند بودند که بنا به وصیت میرزا محمد به وی گرویدند. از او آثاری مهم در فقه شیعه به جای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
شیخ زین العابدین در سال ۱۲۲۷ قمری ( ۱۱۹۱ خورشیدی ) در بابل متولد شد. پدرش کربلایی مسلم از اعیان بابل و مردی خودساخته بود که از طریق تجارت صاحب ثروت شده بود و مادرش به یکی از خانواده های ملاک ساری منتسب بود.
او تحصیلات خود را در بابل آغاز کرد. در این سال ها در حلقه درس سعیدالعلماء و جعفر سیرجانی شرکت جست و تحصیلات دینی را از سطوح مقدمات تا عالی طی کرد. در آبان ۱۲۱۳ ( رجب ۱۲۵۰ ) به عتبات رفت و مدتی نزد سید ابراهیم قزوینی به تحصیل فقه و اصول پرداخت. به گفته محسن امین، قزوینی او را محرر خود ساخته بود بود و وی موظف بود در جلسه های درس گفته های استادش را به رشته تحریر کشد. در حدود سال های ۱۲۲۰ و ۱۲۲۱ ( ۱۲۵۸ قمری ) کربلا دستخوش ناآرامی هایی شد که بسیاری از علما و طلاب را وادار به ترک شهر کرد. شیخ زین العابدین نیز در اواخر این سال از کربلا به نجف رفت و نزد محمدحسن نجفی به تحصیل فقه ادامه داد. او به زودی مورد اعتماد و علاقه نجفی قرار گرفت و از آن رو که صاحب خطی خوش بود، مأمور نوشتن قبوض و رسیدگی به امور مالی استاد خود گردید. وی نزدیک به هفت سال در نجف اقامت داشت تا پس از درگذشت نجفی در ۱۲۲۸، به کربلا بازگشت.
او در زمان بازگشت به کربلا، دارای مقام فقاهت بود و شیخ انصاری شاگردان خود را به مراجعه به وی فرا می خواند. معروف است که انصاری به نشانه احترام و بزرگداشت مقام شیخ، پوستین خود را به او را اهدا کرد. این پوستین تا سال ها در خانواده شیخ زین العابدین باقی بود و هرکس از افراد خانواده به تبی مبتلا می شد با پوشیدن آن بهبود می یافت. او در کربلا مورد توجه میرزا محمد هندی که از معروفترین علمای اخباری عراق بود، قرار گرفت. میرزا محمد در هندوستان پیروان فراوان داشت و آنان را پس از خود به پیروی از شیخ زین العابدین توصیه کرد. پس از درگذشت شیخ انصاری که در زمان خود یگانه مرجع تقلید شیعیان بود، در کربلا شیخ زین العابدین به مرجعیت شناخته شد و در جاهای دیگر نیز عده زیادی از روحانیان و شاگردان انصاری مدعی جانشینی وی شدند.
وی پس از مرگ میرزا محمد هندی جانشینش شد و اغلب مقلدین او از اهالی هند بودند که بنا به وصیت میرزا محمد به وی گرویدند. از او آثاری مهم در فقه شیعه به جای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
شیخ زین العابدین در سال ۱۲۲۷ قمری ( ۱۱۹۱ خورشیدی ) در بابل متولد شد. پدرش کربلایی مسلم از اعیان بابل و مردی خودساخته بود که از طریق تجارت صاحب ثروت شده بود و مادرش به یکی از خانواده های ملاک ساری منتسب بود.
او تحصیلات خود را در بابل آغاز کرد. در این سال ها در حلقه درس سعیدالعلماء و جعفر سیرجانی شرکت جست و تحصیلات دینی را از سطوح مقدمات تا عالی طی کرد. در آبان ۱۲۱۳ ( رجب ۱۲۵۰ ) به عتبات رفت و مدتی نزد سید ابراهیم قزوینی به تحصیل فقه و اصول پرداخت. به گفته محسن امین، قزوینی او را محرر خود ساخته بود بود و وی موظف بود در جلسه های درس گفته های استادش را به رشته تحریر کشد. در حدود سال های ۱۲۲۰ و ۱۲۲۱ ( ۱۲۵۸ قمری ) کربلا دستخوش ناآرامی هایی شد که بسیاری از علما و طلاب را وادار به ترک شهر کرد. شیخ زین العابدین نیز در اواخر این سال از کربلا به نجف رفت و نزد محمدحسن نجفی به تحصیل فقه ادامه داد. او به زودی مورد اعتماد و علاقه نجفی قرار گرفت و از آن رو که صاحب خطی خوش بود، مأمور نوشتن قبوض و رسیدگی به امور مالی استاد خود گردید. وی نزدیک به هفت سال در نجف اقامت داشت تا پس از درگذشت نجفی در ۱۲۲۸، به کربلا بازگشت.
او در زمان بازگشت به کربلا، دارای مقام فقاهت بود و شیخ انصاری شاگردان خود را به مراجعه به وی فرا می خواند. معروف است که انصاری به نشانه احترام و بزرگداشت مقام شیخ، پوستین خود را به او را اهدا کرد. این پوستین تا سال ها در خانواده شیخ زین العابدین باقی بود و هرکس از افراد خانواده به تبی مبتلا می شد با پوشیدن آن بهبود می یافت. او در کربلا مورد توجه میرزا محمد هندی که از معروفترین علمای اخباری عراق بود، قرار گرفت. میرزا محمد در هندوستان پیروان فراوان داشت و آنان را پس از خود به پیروی از شیخ زین العابدین توصیه کرد. پس از درگذشت شیخ انصاری که در زمان خود یگانه مرجع تقلید شیعیان بود، در کربلا شیخ زین العابدین به مرجعیت شناخته شد و در جاهای دیگر نیز عده زیادی از روحانیان و شاگردان انصاری مدعی جانشینی وی شدند.
