زیغ باف

لغت نامه دهخدا

زیغباف. ( نف مرکب ) حصیرباف. آنکه زیغ بافد. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
زیغبافان را با وشی بافان ننهند
طبل زن را ننشانند بر رودنواز.

ابوالعباس ( از لغت فرس اسدی ).

رجوع به زیغ شود.

حصیر باف آنکه زیغ بافد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید