زیست نشانگر
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
زیست نشانگر (پزشکی). زیست نشانگر پزشکی[ ۱] یک شاخص کیفی یا کمی از وجود یک بیماری یا شدت آن است. در حالت کلی تر، یک نشانگر زیستی را می توان هر عاملی دانست که بتوان از آن به عنوان یک شاخص تعیین بیماری یا تعیین کارکرد بدن در موجودات زنده استفاده کرد.
به بیان بهتر زیست نشانگر تغییر در وضعیت یک پروتئین است که این تغییر خود نشانگر وجود یک بیماری، احتمال پیشرفت یک بیماری یا مثلاً میزان تأثیر یک درمان خاص برای یک بیماری می باشد.
زیست نشانگرها می توانند کاربردهای متنوعی داشته باشند: تشخیص زودرس، سنجش پیشرفت بیماری و انتخاب بهترین روش درمان.
در یک تقسیم بندی کلی، زیست نشانگرها را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود:
• زیست نشانگرهای مرتبط با بیماری
• زیست نشانگرهای پیش بینی درمان: نشانگری برای احتمال میزان اثرگذاری یک درمان خاص است
• زیست نشانگرها تشخیصی: احتمال وجود یک بیماری در شخص را تشخیص می دهند
• زیست نشانگرهای پیش بینی گسترش بیماری: فارغ از نوع درمان انتخابی، احتمال میزان گسترش بیماری را بررسی می کنند.
• بالا رفتن تب یک نشانگر برای سرماخوردگی یا فشار خون بالا نشان گر احتمال وقوع سکته قلبی قلمداد می شود.
• تشخیص اختلالات روانی: تشخیص اختلال روانی نه فقط از طریق معاینه بالینی که با دانستن این که کدام سیستم مغزی دچار مشکل عملکرد شده است، هم ممکن است.
• زیست نشانگر در سیگنال مغزی
زیست نشانگرهای نوار مغزی، راهی غیر تهاجمی و ارزان برای تشخیص یک سری اختلالات روانی می باشند. به عنوان مثال در اختلالی مانند آلزایمر، نوار مغزی می تواند اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ کارکرد مغز در اختیار قرار دهد. از همین رو زیست نشانگرهای نوار مغزی می توانند نشانگر مناسبی برای تشخیص آلزایمر باشند. آلزایمر با تخریب سلول های مغزی که فعالیت طبیعی مغز را تحت تأثیر قرار می دهد، باعث عوارضی مانند تخریب حافظه و مشکلات شناختی برای شخص می شود. تأثیر آلزایمر بر سیگنال های مغزی به صورت هایی مانند کاهش سرعت نوار مغزی، کاهش همبستگی سیگنال ها و کاهش پیچیدگی نوار مغزی را نشان می دهد. همان طور که در این مثال مشخص است، زیست نشانگرهای مبتنی بر سیگنال مغزی می توانند در تشخیص آلزایمر مؤثر باشند.
به همین صورت طیفی از اختلالات، زیست نشانگر مربوط به خود را در سیگنال مغزی دارند که می توان پس از گرفتن نوار مغزی کنترل نمود که وضعیت فرد دربارهٔ آن اختلال به چه صورت است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه بیان بهتر زیست نشانگر تغییر در وضعیت یک پروتئین است که این تغییر خود نشانگر وجود یک بیماری، احتمال پیشرفت یک بیماری یا مثلاً میزان تأثیر یک درمان خاص برای یک بیماری می باشد.
زیست نشانگرها می توانند کاربردهای متنوعی داشته باشند: تشخیص زودرس، سنجش پیشرفت بیماری و انتخاب بهترین روش درمان.
در یک تقسیم بندی کلی، زیست نشانگرها را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود:
• زیست نشانگرهای مرتبط با بیماری
• زیست نشانگرهای پیش بینی درمان: نشانگری برای احتمال میزان اثرگذاری یک درمان خاص است
• زیست نشانگرها تشخیصی: احتمال وجود یک بیماری در شخص را تشخیص می دهند
• زیست نشانگرهای پیش بینی گسترش بیماری: فارغ از نوع درمان انتخابی، احتمال میزان گسترش بیماری را بررسی می کنند.
• بالا رفتن تب یک نشانگر برای سرماخوردگی یا فشار خون بالا نشان گر احتمال وقوع سکته قلبی قلمداد می شود.
• تشخیص اختلالات روانی: تشخیص اختلال روانی نه فقط از طریق معاینه بالینی که با دانستن این که کدام سیستم مغزی دچار مشکل عملکرد شده است، هم ممکن است.
• زیست نشانگر در سیگنال مغزی
زیست نشانگرهای نوار مغزی، راهی غیر تهاجمی و ارزان برای تشخیص یک سری اختلالات روانی می باشند. به عنوان مثال در اختلالی مانند آلزایمر، نوار مغزی می تواند اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ کارکرد مغز در اختیار قرار دهد. از همین رو زیست نشانگرهای نوار مغزی می توانند نشانگر مناسبی برای تشخیص آلزایمر باشند. آلزایمر با تخریب سلول های مغزی که فعالیت طبیعی مغز را تحت تأثیر قرار می دهد، باعث عوارضی مانند تخریب حافظه و مشکلات شناختی برای شخص می شود. تأثیر آلزایمر بر سیگنال های مغزی به صورت هایی مانند کاهش سرعت نوار مغزی، کاهش همبستگی سیگنال ها و کاهش پیچیدگی نوار مغزی را نشان می دهد. همان طور که در این مثال مشخص است، زیست نشانگرهای مبتنی بر سیگنال مغزی می توانند در تشخیص آلزایمر مؤثر باشند.
به همین صورت طیفی از اختلالات، زیست نشانگر مربوط به خود را در سیگنال مغزی دارند که می توان پس از گرفتن نوار مغزی کنترل نمود که وضعیت فرد دربارهٔ آن اختلال به چه صورت است.
wiki: زیست نشانگر (پزشکی)
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید