زیره سبز با نام علمیL. Cuminum cyminum ( ال. کومینوم سمینوم ) گیاهی است از خانواده apiaceae ( آپیاسه ) ، یکساله، معطر، بدون کرک ( جز میوه ) ساقه علفی با انشعابات دو تایی و گاهی سه تایی می باشد. ساقه گیاه شیار دار بوده و دارا ی بافت کلانشیم محیطی است. همچنین گیاهی است یکساله کوچک و علفی که ارتفاع آن ۶۰ سانتیمتر است ریشه آن دراز و باریک برنگ سفید، ساقه آن راست و برگهایش به شکل نوار باریک و نخی شکل و برنگ سبز می باشد.
گل آذین از نوع چتر مرکب می باشد و هر چتر مرکب به سه تا شش چترک ختم می شود؛ و هر چترک دارای سه تا چهار گل می باشد. براکته های گشیده و خطی در زیر چتر مرکب به صورت حلقه ای مجتمع شده و گریبان نامیده می شود. براکته های قاعده هر گل نیز در قاعده چترک ها به صورت حلقوی وجود داشته و گریبانک نامیده می شود. میوه دوکی شکل بوده و در دو سر باریک می باشد و از نوع دو فندقه شیزوکارپ است که شامل دو مریکارپ می باشد. جنین دانه کوچک بوده و در آلبومین محصور است و به شدت به جدار مریکارپ فشرده است.
بخش شکمی جدار مریکارپ مسطح و بخش پشتی آن محدب است و دارای ۵ ضلع برجسته یا خطوط پره مانند طولی است که این پره ها یکی در پشت، دو تا در طرفین و دو تا در حاشیه مریکارپ قرار دارند.
از هر پره یک دسته آوندی عبور می کند که آوندهای چوبی در داخل و آوندهای آبکش در داخل قرار دارند. گرده افشانی در این گیاه توسط باد و به ندرت حشرات انجام می گیرد. چترها از پائین بو ته به سمت بالا و از اطراف به مر کز تولید بذر می کنند که نشان دهنده گل آذین نامحدود آن است.
زیره از زمان های قدیم مورد استفاده بوده و در کاوش های سوریه آثاری از هزاره دوم قبل از میلاد پیدا شده و همچنین در سایت های باستان شناسی مصر باستان نیز مواردی استفاده از ان نیز پیدا شده است. [ ۲]
برای نخستین بار در ایران و سرزمین های مدیترانه ای کشت شده است. در روم باستان و مراکش نیز به عنوان ادویه وخوراکی در غذاها استفاده می شده است. در اروپا و در قرون وسطی در اسپانیا و مالت کشت می شده است و توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکا معرفی شد. زیره انواع مختلفی دارد که معروف ترین آن ها زیره سبز و زیره سیاه است که هر دو در آشپزی ایرانی استفاده می شود.
امروزه بیشترین کشت به ترتیب در کشورهای هند، ایران، ازبکستان ٬تاجیکستان ٬ترکیه، مراکش، مصر، سوریه، مکزیک، شیلی و چین است.
گل آذین از نوع چتر مرکب می باشد و هر چتر مرکب به سه تا شش چترک ختم می شود؛ و هر چترک دارای سه تا چهار گل می باشد. براکته های گشیده و خطی در زیر چتر مرکب به صورت حلقه ای مجتمع شده و گریبان نامیده می شود. براکته های قاعده هر گل نیز در قاعده چترک ها به صورت حلقوی وجود داشته و گریبانک نامیده می شود. میوه دوکی شکل بوده و در دو سر باریک می باشد و از نوع دو فندقه شیزوکارپ است که شامل دو مریکارپ می باشد. جنین دانه کوچک بوده و در آلبومین محصور است و به شدت به جدار مریکارپ فشرده است.
بخش شکمی جدار مریکارپ مسطح و بخش پشتی آن محدب است و دارای ۵ ضلع برجسته یا خطوط پره مانند طولی است که این پره ها یکی در پشت، دو تا در طرفین و دو تا در حاشیه مریکارپ قرار دارند.
از هر پره یک دسته آوندی عبور می کند که آوندهای چوبی در داخل و آوندهای آبکش در داخل قرار دارند. گرده افشانی در این گیاه توسط باد و به ندرت حشرات انجام می گیرد. چترها از پائین بو ته به سمت بالا و از اطراف به مر کز تولید بذر می کنند که نشان دهنده گل آذین نامحدود آن است.
زیره از زمان های قدیم مورد استفاده بوده و در کاوش های سوریه آثاری از هزاره دوم قبل از میلاد پیدا شده و همچنین در سایت های باستان شناسی مصر باستان نیز مواردی استفاده از ان نیز پیدا شده است. [ ۲]
برای نخستین بار در ایران و سرزمین های مدیترانه ای کشت شده است. در روم باستان و مراکش نیز به عنوان ادویه وخوراکی در غذاها استفاده می شده است. در اروپا و در قرون وسطی در اسپانیا و مالت کشت می شده است و توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکا معرفی شد. زیره انواع مختلفی دارد که معروف ترین آن ها زیره سبز و زیره سیاه است که هر دو در آشپزی ایرانی استفاده می شود.
امروزه بیشترین کشت به ترتیب در کشورهای هند، ایران، ازبکستان ٬تاجیکستان ٬ترکیه، مراکش، مصر، سوریه، مکزیک، شیلی و چین است.
wiki: زیره سبز
زیره سبز (سرده). زیره سبز ( نام علمی: Cuminum ) نام یک سرده از تیره چتریان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: زیره سبز (سرده)