زیر شبکه ( به انگلیسی: subnetwork ) ، زیرشاخه ای مشهود از یک IP شبکه است. [ ۱] به شیوه تقسیم یک شبکه به دو یا چند شبکه دیگر زیرشبکه بندی ( به انگلیسی: Subnetting ) می گویند.
همهٔ رایانه های متعلق به یک زیرشبکه با یک نگاشت بیت [ پانویس ۱] مشترک و مشخص در آدرس IP داده می شوند که باعث می شود آدرس IP در طی یک تقسیم معقول به دو ناحیه تبدیل گردد که شامل یک شبکه یا پیشوند مسیریابی [ پانویس ۲] و بخش دیگر یا شناسه میزبان [ پانویس ۳] می باشد که این بخش یک شناسه برای میزبان مخصوص یا رابط شبکه است.
پیشوند مسیریابی در تعریف می شود که به عنوان بخش اول آدرس در شبکه نوشته می شود، در ادامه با یک ( / ) جدا شده و در انتها با طول بیت پیشوند آورده می شود.
برای نمونه: ۱۹۲. ۱۶۸. ۱. ۰/۲۴ پیشوند نسخه ۴ پروتکل اینترنت [ پانویس ۴] که در شروع شبکه در آدرس داده شده است، دارای ۲۴ بیت مختص است؛ و ۸ بیت باقی مانده برای آدرس دادن میزبان [ پانویس ۵] ذخیره می شود. مشخصات آدرس IPv6 2001:db8::/32 با ۲۹۶ آدرس و یک پیشوند مسیریابی ۳۲ بیتی، یک بلوک آدرس بزرگ است. برای IPv4، یک شبکه با ماسک زیرشبکه [ پانویس ۶] خودش هم متمایز و شناسایی می شود. ماسک زیرشبکه بیت مپ [ پانویس ۷] است، هنگامی که توسط یک عملیات AND منطقی برای هر آدرس آی پی در شبکه به کار گرفته می شود محصولش یک پیشوند مسیریابی ست. ماسک های زیرشبکه همانند یک آدرس، در نشانه گذاری نقطه و اعشار [ پانویس ۸] نیز تعریف می شوند. برای مثال: ۲۵۵. ۲۵۵. ۲۵۵. ۰ یک ماسک شبکه برای پیشوند ۱۹۲. ۱۶۸. ۱. ۰/۲۴ است.
هنگامی که پیشوندهای مسیریابیِ [ پانویس ۹] آدرس منبع و آدرس مقصد با هم متفاوت باشند، ترافیک بین زیرشبکه ها با دروازه های [ پانویس ۱۰] ویژه جابه جا می شود. یک رهیاب [ پانویس ۱۱] مرزهای معقول و فیزیکی بین زیرشبکه ها را ایجاد می نماید.
فواید زیرشبکه بندی هر شبکه موجود با هر طرح مستقر متفاوت است. در یک طرح تخصیص آدرس از اینترنت با استفاده از CIDR و در یک ساختار بزرگ، اختصاص فضای کافی برای آدرس لازم و ضروری ست. این طرح ممکن است کارآیی مسیریابی را افزایش بدهد، یا هنگامی که زیرشبکه ها توسط اشخاص مختلف در یک ساختار بزرگ تر به صورت اداری کنترل می شوند، در مدیریت شبکه مزایایی داشته باشد. احتمال دارد زیرشبکه ها در یک معماری سلسله وار و منطقی مرتب شده باشند. بخش بندی فضای آدرس، شبکهٔ سازمان را به یک ساختار درخت مانند مسیریابی بدل می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمهٔ رایانه های متعلق به یک زیرشبکه با یک نگاشت بیت [ پانویس ۱] مشترک و مشخص در آدرس IP داده می شوند که باعث می شود آدرس IP در طی یک تقسیم معقول به دو ناحیه تبدیل گردد که شامل یک شبکه یا پیشوند مسیریابی [ پانویس ۲] و بخش دیگر یا شناسه میزبان [ پانویس ۳] می باشد که این بخش یک شناسه برای میزبان مخصوص یا رابط شبکه است.
پیشوند مسیریابی در تعریف می شود که به عنوان بخش اول آدرس در شبکه نوشته می شود، در ادامه با یک ( / ) جدا شده و در انتها با طول بیت پیشوند آورده می شود.
برای نمونه: ۱۹۲. ۱۶۸. ۱. ۰/۲۴ پیشوند نسخه ۴ پروتکل اینترنت [ پانویس ۴] که در شروع شبکه در آدرس داده شده است، دارای ۲۴ بیت مختص است؛ و ۸ بیت باقی مانده برای آدرس دادن میزبان [ پانویس ۵] ذخیره می شود. مشخصات آدرس IPv6 2001:db8::/32 با ۲۹۶ آدرس و یک پیشوند مسیریابی ۳۲ بیتی، یک بلوک آدرس بزرگ است. برای IPv4، یک شبکه با ماسک زیرشبکه [ پانویس ۶] خودش هم متمایز و شناسایی می شود. ماسک زیرشبکه بیت مپ [ پانویس ۷] است، هنگامی که توسط یک عملیات AND منطقی برای هر آدرس آی پی در شبکه به کار گرفته می شود محصولش یک پیشوند مسیریابی ست. ماسک های زیرشبکه همانند یک آدرس، در نشانه گذاری نقطه و اعشار [ پانویس ۸] نیز تعریف می شوند. برای مثال: ۲۵۵. ۲۵۵. ۲۵۵. ۰ یک ماسک شبکه برای پیشوند ۱۹۲. ۱۶۸. ۱. ۰/۲۴ است.
هنگامی که پیشوندهای مسیریابیِ [ پانویس ۹] آدرس منبع و آدرس مقصد با هم متفاوت باشند، ترافیک بین زیرشبکه ها با دروازه های [ پانویس ۱۰] ویژه جابه جا می شود. یک رهیاب [ پانویس ۱۱] مرزهای معقول و فیزیکی بین زیرشبکه ها را ایجاد می نماید.
فواید زیرشبکه بندی هر شبکه موجود با هر طرح مستقر متفاوت است. در یک طرح تخصیص آدرس از اینترنت با استفاده از CIDR و در یک ساختار بزرگ، اختصاص فضای کافی برای آدرس لازم و ضروری ست. این طرح ممکن است کارآیی مسیریابی را افزایش بدهد، یا هنگامی که زیرشبکه ها توسط اشخاص مختلف در یک ساختار بزرگ تر به صورت اداری کنترل می شوند، در مدیریت شبکه مزایایی داشته باشد. احتمال دارد زیرشبکه ها در یک معماری سلسله وار و منطقی مرتب شده باشند. بخش بندی فضای آدرس، شبکهٔ سازمان را به یک ساختار درخت مانند مسیریابی بدل می کند.
wiki: زیرشبکه