زیادت اسماء

[ویکی فقه] زیادت اسماء، زیادت برخی اسماء به قصد افاده تاکید ؛ از انواع اسلوب بدیعی قرآن را می گویند.
یکی از انواع اسلوب بدیعی قرآن ، اطناب به زیادت است. در این اسلوب، کلماتی بر جمله داخل می شود که بدون آنها هم محتوا کامل است اما برای تاکید مطلب، این کلمات افزوده می شود.
در قرآن
غالب کلماتی که زاید واقع مشوند، حروف هستند. در مورد اسماء، هر چند اکثر نحویین تصریح کرده اند که زاید واقع نمی شوند، اما در کلمات مفسران مواردی یافت می شود که حکم به زیادت آنها کرده اند، مثل لفظ «مثل» در آیه: (فان آمنوا بمثل ما آمنتم به فقد اهتدوا).