زی پنبه. [ پَم ْ ب َ / ب ِ ] ( اِ صوت ) اسم صوت است و آنرا ظاهراً برای نشان دادن صدایی که از زه کمان حلاجی در موقع پنبه زدن برمی خیزد بر زبان آوردند. این لفظ در تصنیفی قدیمی آمده است : «مرد غریبم و زی پنبه !...». ( فرهنگ عامیانه جمال زاده ). رجوع به ذی پنبه شود.
فرهنگ فارسی
اسم صوت است و آنرا ظاهرا برای نشان دادن صدایی که از زه کمان حلاجی در موقع پنبه زدن بر می خیزد بر زبان آوردند .
