زکری
لغت نامه دهخدا
زکری. [ ] ( اِخ ) ( قابل الذکر ) یکی از امرای دلیر افرائیمی که در جنگ آحاز سردار پقح پادشاه اسرائیل بود و محتمل است که همان شخصی باشد که در کتاب اشعیا 7: 6 بن تب ئیل خوانده شده که رصین و پقح در خیال آن بودند که وی را بر یهودا شهریاری دهند. یازده نفر به این اسم در کتاب مقدس وارد گشته. ( از قاموس کتاب مقدس ).
زکری. [ زَ ک َ ری ی / زَ ک َ ] ( اِخ ) زکریا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به المعرب جوالیقی ص 171 و ماده بعد شود.
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید