زکاب
لغت نامه دهخدا
جز تلخ و تیره آب ندیدم بدان زمین
حقا که هیچ بازندانستم از زکاب.
بهرامی ( از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 24 ).
|| آب دهن. تف. لعاب. ( ناظم الاطباء ). در حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی این کلمه خیو و آب دهن معنی شده و شعر بهرامی شاهد آمده است و خیو نه تلخ است و نه تیره و ظاهراً حبر را به تصحیف خوانده معنی خدو بدو داده اند. ( از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به ماده بعد شود.
زکاب. [ زُ ] ( اِ ) صبر سقوطری و چادروا. ( ناظم الاطباء ). در حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی نوشته : زکاب ؛ صبر، ولی صاحب برهان می نویسد: زکاب به فتح زاء، مرکب و سیاهی... و بگمان من اگر مصحف حبر نباشد زگاب به ضم زاء و گاف فارسی تخفیفی از زگالاب باشد. ( ازیادداشتهای مرحوم دهخدا ). رجوع به ماده قبل شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. آب سیاه.
۳. مرکب سیاه: جز تلخ و تیره آب ندیدم در آن زمین / حقا که هیچ باز ندانستم از زکاب (بهرامی: شاعران بی دیوان: ۴۰۴ حاشیه ).
پیشنهاد کاربران
زَکابیدن = استفاده از جوهر برای نوشتن. . . . .