زویا زاکاریان

پس از بازگشت از شیراز در دانشگاه هنرهای دراماتیک شروع به تحصیل کرد. نخستین ترانهٔ اجراشده اش قُمری نام داشت که با آهنگ سازی فرید زلاند، تنظیم اریک آرکانت و اجرای لیلا فروهر در سال ۱۳۵۴ منتشر شد. از زویا در پیش از انقلاب ۱۵ ترانه توسط گوگوش، مارتیک، ابی، شماعی زاده و لیلا فروهر اجرا و منتشر شده است.
وی در سال ۱۳۶۳ ایران را ترک کرد و به آلمان رفت و پس از دو سال، در سال ۱۳۶۵ به آمریکا مهاجرت کرد. در تمام این سال ها چند نمایش نامه نوشته و برای آوازخوانان بسیاری ترانه سروده است. ترانه های معشوق، شب زده، گهواره، فصل تازه، دست من نیست، کیوکیو بنگ بنگ در زمرهٔ شاخص ترین آثار او هستند. وی همسر رضا ژیان بود.
او در دوران ترانه سرایی با خوانندگانی مانند عارف، داریوش، ابی، مهرداد آسمانی، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، حسن شماعی زاده، معین، نوش آفرین، گوگوش، داوود بهبودی، شهرزاد سپانلو، شهرام صولتی همکاری داشته است. زویا زاکاریان زمانی که در ایران زندگی می کرد، نویسندهٔ مجموعهٔ تلویزیونی «مثل آباد» بود که از موفق ترین مجموعه های تلویزیونی آن زمان به شمار می آمد. این مجموعه بسیاری از ضرب المثل های ایرانی را به شکل داستانی بازتاب می داد. لازم است ذکر شود که این مجموعهٔ تلویزیونی در سال های بعد نیز برای بار دوم و سوم بازپخش شد.
زاکاریان به جز ترانه سرایی، در زمینه نمایشنامه نویسی نیز دارای آثاری متعددی است. خود او دربارهٔ نمایشنامه هایش می گوید: «در آمریکا ۶ نمایشنامه نوشته ام که یکی از آن ها به نام قصه های آقا جمال، محبوبیت بسیاری پیدا کرد و ۹ ماه روی صحنه بود. » در سال ۱۳۸۱، ماندانا زندیان ، که خود اکنون در آمریکا اقامت دارد، به جمع آوری و تنظیم ترانه های زویا زاکاریان پرداخت و گزیده ای از آن آثار را با نظارت شاعر در مجموعه ای به نام «طلوع از مغرب» در ایران منتشر کرد.