زودخیز
معنی انگلیسی:
early riser
لغت نامه دهخدا
زودخیز. ( نف مرکب ) کنایه از فرمانبردار و خدمتکار باشد. ( برهان ). خادم فرمانبردار چست و چالاک. ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ). فرمانبردار و مطیع. ( فرهنگ رشیدی ). چالاک. ( غیاث ). فرمانبردار. خدمتکار. ( فرهنگ فارسی معین ). فرمانبردار و مطیع و خدمتکار. ( ناظم الاطباء ). به شتاب حرکت کننده. زودخیزنده. چست :
دیرخواب و زودخیز و تیزسیر و دوربین
خوش عنان و کش خرام و پاکزاد ونیکخوی.منوچهری.
زودخیز است و خوش گریز حشر
زودزای است و زودمیر شرر.سنائی.
وشاقان موکب رو زودخیز
به دیدار تازه به رفتار تیز.نظامی.
بفرمودتا خازن زودخیز
کند پیل بالا بر او گنج ریز.نظامی.
فرهنگ فارسی
( صفت ) فرمانبردار خدمتکار . فرهنگ معین
(ص فا. ) کنایه از: خدمتگزار. فرهنگ عمید
۱. آن که زود از جا برخیزد.
۲. کسی که صبح زود از خواب بیدار شود. 