زود افکن

لغت نامه دهخدا

زودافکن. [ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) که زود افکند. که به اندک زمانی از پای درآورد. که فی الفور مست سازد :
کو آن می دیرسال زودافکن تو
محراب دل من و حیات تن تو
میخانه مقام من به و مسکن تو
خم بر سر من سبوی در گردن تو.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

که زود افکند که باندک زمانی از پای در آورد .

پیشنهاد کاربران

بپرس