زوانی

لغت نامه دهخدا

زوانی. [ زَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ زانیة. ( ناظم الاطباء ). در اقرب الموارد زَوان جمع زانیة آمده است : زنی الرجل... و زناءً ( یأی )؛ فجر فهو زان. ج ، زناة و هی زانیة. ج ، زَوان. ( اقرب الموارد ). رجوع به زَوان شود.

فرهنگ فارسی

جمع زانیه در اقرب الموارد زوان جمع زانیه آمده .

گویش مازنی

/zevaani/ زبانی – شفاهی

پیشنهاد کاربران

بپرس