زهمت
لغت نامه دهخدا
زهمت. [ زُ م َ ] ( ع اِ ) زُهْمة. باد گنده. بوی ریم و چربش. بوی گوشت چرب متعفن. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زُهْمة شود.
زهمة. [ زُ م َ ] ( ع اِ ) باد گنده. || بوی ریم و چربش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بوی گوشت چرب برگشته بوی. زُهومة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). بوی گوشت چرب برگشته بوی و متعفن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به زهم و زهمت شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید