زهلول

لغت نامه دهخدا

زهلول. [ زُ ] ( ع ص ) لغزان و تابان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اَمْلَس. ج ، زهالیل. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

زهلول. [ زُ ]( اِخ ) نام کوهی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به معجم البلدان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس