یکی زهرخنده بخندید شاه
که من می نیارم در آن هیچ راه.
فردوسی.
پیداست ز زهرخنده من که مرابا این لب خندان چه دل پرخون است.
انوری.
ای سوخته رخ تو در زار گریه آتش بیمار دو لب تو در زهرخنده شکر.
خاقانی.
بگشاد شکر به زهرخنده کای بر جگرم نمک فکنده.
نظامی.
رجوع به زهرخند شود.