زنگیانه. [ زَ گیا ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ) مقابل رومیانه. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). سیاه و مجعد در صفت زلف و سیاه در صفت خال : اگرچه موی بودش زنگیانه چنان چون بود چشمش جادوانه.( ویس و رامین ).خاقانی است هندوی آن هندوانه زلف و آن زنگیانه خال سیاه مدورش.خاقانی.رومیانه روی دارد زنگیانه زلف و خال و آن کمان ابروانش بین که باشد پرعتیب.سعدی.رجوع به زنگ و زنگی شود.