زنگ کر کردن. [ زَ ک َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از خاموش ساختن و ملزم گردانیدن. گویند که زنگش را کر کردیم ؛ یعنی ساکتش کردیم و یا گوشمالش دادیم و این از اهل زبان به تحقیق پیوسته. و زنگش کر است در حق کسی گویند که از مکنت و جاهی به ادبار و افتقار افتاده باشد. ( آنندراج ).
